قَضْب (به فتح قاف) از واژگان نهج البلاغه در اصل به معنای قطع است. به شاخه درخت به علت آنکه قطع کرده می‌شود «قضب» گفته‌اند. قُضبان (به ضم قاف) به معنای شاخه‌هاست. یک مورد از این ماده در نهج البلاغه آمده است.
امام علی (علیه‌السلام) در وصف حق تعالی فرموده است: «وَسَجَدَتْ لَهُ بِالْغُدُوِّ وَالاْصَالِ الاَْشْجَارُ النَّاضِرَةُ، وَقَدَحَتْ لَهُ مِنْ قُضْبَانِهَا النِّيرَانَ الْمُضِيئَةَ»
