قَضْب (به فتح قاف) یکی از مفردات نهج البلاغه در اصل به معنای قطع است. به شاخه درخت به علت آنکه قطع کرده می‌شود «قضب» گفته‌اند. قُضبان (به ضم قاف) به معنای شاخه‌هاست. حضرت علی (علیه‌السلام) در وصف حق تعالی از این واژه استفاده نموده است.
امام علی (علیه‌السلام) در وصف حق تعالی فرموده است: «وَ سَجَدَتْ لَهُ بِالْغُدُوِّ وَ الاْصَالِ الاَْشْجَارُ النَّاضِرَةُ، وَ قَدَحَتْ لَهُ مِنْ قُضْبَانِهَا النِّيرَانَ الْمُضِيئَةَ»؛
