قسو (مفردات‌قرآن)
ذخیره مقاله با فرمت پی دی اف
قَسْو (به فتح قاف و سکون سین)،
قَسْوَة و
قَساوَة، از مفردات به کار رفته در
قرآن کریم به معنای سنگدلی است.
قَسْو،
قَسْوَة و قَساوَة به معنی سنگدلی است. «قَسَا قَلْبُهُ قَسْواً... صَلُبَ وَ غَلُظَ» راغب گوید: اصل آن از «حجر قاس» است یعنی سنگ سخت است.
طبرسی فرموده: قسوة رفتن نرمی و رحمت است از دل و صلابت هر چیز را قسوة گویند.
(ثُمَ قَسَتْ قُلُوبُکُمْ مِنْ بَعْدِ ذلِکَ فَهِیَ کَالْحِجارَةِ اَوْ اَشَدُّ قَسْوَةً...) «سپس دل‌های شما مانند سنگ‌ها سخت و یا از آن سخت‌تر گردید.»
(وَ جَعَلْنا قُلُوبَهُمْ قاسِیَةً) «دل‌های آنها را سخت کردیم.»
•
قرشی بنابی، علی‌اکبر، قاموس قرآن، برگرفته از مقاله «قسم»، ج۶، ص۸.
