قابله
ذخیره مقاله با فرمت پی دی اف
قابله از واژگان بهکار رفته در
فقه، به معنای ماما است. از آن به مناسبت در بابهای
نکاح و
شهادات نام بردهاند.
به قول مشهور،
ازدواج فرد با قابلۀ خویش که عهدهدار تربیت او نیز بوده است، همچنین ازدواج با دختر او
مکروه است.
برخی مطلقا حکم به کراهت کرده و در فرض مربی بودن قابله، کراهت را شدیدتر دانستهاند.
ظاهر کلام برخی قدما حرمت ازدواج با قابله و دختر او است.
مستحب است یک سوم یا یک چهارم و یا یک ران و یک دست حیوان
عقیقه شده را به قابلۀ کودک بدهند،
مگر آنکه قابله از اعضای خانواده باشد که از عقیقه به آنان داده نمیشود و خوردن آنان از عقیقه کراهت دارد.
در صورت یهودی بودن قابله و نخوردن وی از ذبیحۀ مسلمانان، قیمت یک چهارم عقیقه به او داده میشود.
شهادت زنان در اموری که آگاهی مردان از آنها مشکل است، مانند شهادت قابله در زنده به دنیا آمدن فرزند برای ثبوت
ارث، پذیرفته میشود.
•
فرهنگ فقه مطابق مذهب اهل بیت (علیهمالسلام)، ج۶، ص۳۳.