• خواندن
  • نمایش تاریخچه
  • ویرایش
 

فَکِه‌ (مفردات‌قرآن)

ذخیره مقاله با فرمت پی دی اف





فَكِه‌ (به فتح فاء و کسر کاف) از واژگان قرآن کریم به معنای بذله‌گو و متکبر است.



فَكِه‌ به معنای بذله‌گو و متكبر گفته‌اند.
آن در صورت اول از فُكاهة (به ضمّ اول) است، كه راغب آن را گفتگوى هم انس‌ها و طبرسی مزاح و بذله‌گویى معنى كرده است.


به مواردی از فَكِه‌ که در قرآن به‌ کار رفته است، اشاره می‌شود:

۲.۱ - فَكِهِينَ‌ (آیه ۳۱ سوره مطففين)

(وَ إِذَا انْقَلَبُوا إِلى‌ أَهْلِهِمُ انْقَلَبُوا فَكِهِينَ‌)
يعنى: «کفّار (پس از تحقير مؤمنان) چون نزد كسانشان می‌رفتند، شادمان و بذله‌گو می‌رفتند (از اين‌كه اهل ايمان را تحقير كرده‌اند).»


۱. قرشی بنابی، علی اکبر، قاموس قرآن، ج۵، ص۲۰۱.    
۲. راغب اصفهانی، حسین، المفردات فی غریب القرآن، ص۶۴۴.    
۳. طریحی نجفی، فخرالدین، مجمع البحرین، ت-الحسینی، ج۶، ص۳۵۷.    
۴. راغب اصفهانی، حسین، المفردات فی غریب القرآن، ص۶۴۴.    
۵. طریحی نجفی، فخرالدین، مجمع البحرین، ت-الحسینی، ج۸، ص۶۷۱.    
۶. مطففین/سوره۸۳، آیه۳۱.    
۷. طباطبایی، سید محمدحسین، تفسیر المیزان، ترجمه محمدباقر موسوی، ج۲۰، ص۳۹۵.    
۸. طباطبایی، سید محمدحسین، تفسیر المیزان، ج۲۰، ص۲۳۹.    
۹. طبرسی، فضل بن حسن، تفسیر مجمع البیان، ترجمه محمد بیستونی، ج۲۶، ص۳۸۱.    
۱۰. طبرسی، فضل بن حسن، تفسیر مجمع البیان، ج۱۰، ص۶۹۴.    



قرشی بنابی، علی‌اکبر، قاموس قرآن، برگرفته از مقاله «فَکِه‌»، ج۵، ص۲۰۱.    






جعبه ابزار