• خواندن
  • نمایش تاریخچه
  • ویرایش
 

فَکِه‌ (مفردات‌قرآن)

ذخیره مقاله با فرمت پی دی اف





فَكِه‌ (به فتح فاء و کسر کاف) از واژگان قرآن کریم به معنای بذله‌گو و متکبر است.



فَكِه‌ را بذله‌گو و متکبر گفته‌اند، و آن در صورت اول از فُكاهة (به ضمّ اول) است، كه راغب آن را گفتگوى هم انس‌ها، و طبرسی مزاح و بذله‌گوئى معنى كرده است.


(وَ إِذَا انْقَلَبُوا إِلى‌ أَهْلِهِمُ انْقَلَبُوا فَكِهِينَ‌) يعنى: «کفّار (پس از تحقير مؤمنان) چون نزد كسانشان می‌رفتند، شادمان و بذله‌گو می‌رفتند (از اينكه اهل ایمان را تحقير كرده‌اند)».


۱. قرشی بنابی، علی اکبر، قاموس قرآن، ج۵، ص۲۰۱.    
۲. طریحی، فخرالدین، مجمع البحرین، ت الحسینی، ج۶، ص۳۵۷.    
۳. راغب اصفهانی، حسین، المفردات، ط دارالقلم، ص۶۴۴.    
۴. طبرسی، مجمع البیان، ج۸، ص۶۷۱.    
۵. مطففین/سوره۸۳، آیه۳۱.    



قرشی بنابی، علی‌اکبر، قاموس قرآن، برگرفته از مقاله "فاکهه"، ج۵، ص۲۰۱.    






جعبه ابزار