• خواندن
  • نمایش تاریخچه
  • ویرایش
 

فِضَّه (مفردات‌قرآن)

ذخیره مقاله با فرمت پی دی اف


منبع: فِضَّه (قاموس قرآن (جلد ۵))
مقالات مرتبط: فِضَّه (لغات‌قرآن)، فِضَّه (مفردات‌نهج‌البلاغه)، فضّه.


فِضَّة (به کسر فاء و تشدید و فتح ضاد) از واژگان قرآن کریم به معنای نقره است. علت تسميه نقره به فضّه آنست كه متفرّق می‌شود و نمی‌ماند.


فِضَّة
[۱] قرشی بنابی، علی اکبر، قاموس قرآن، ج۵، ص۱۸۲.    
[۲] راغب اصفهانی، حسین، المفردات، ط دارالقلم، ص۶۳۸.    
[۳] طریحی، فخرالدین، مجمع البحرین، ت الحسینی، ج۴، ص۲۲۳.    
به معنای نقره است.

(وَ حُلُّوا أَساوِرَ مِنْ‌ فِضَّةٍ)
[۴] انسان/سوره۷۶، آیه۲۱.    
«زینت شده‌اند با دستبندهائى از نقره به‌خصوصى».
در مجمع ذيل آیه ۳۴ توبه
[۵] توبه/سوره۹، آیه۳۴.    
فرموده، علّت تسميه زر به ذهب آنست كه می‌رود و فانى می‌شود و باقى نمی‌ماند و علت تسميه نقره به فضّه آنست كه متفرّق می‌شود و نمی‌ماند.
[۶] طبرسی، مجمع البیان، ج۵، ص۳۹.    


۱. ↑ قرشی بنابی، علی اکبر، قاموس قرآن، ج۵، ص۱۸۲.    
۲. ↑ راغب اصفهانی، حسین، المفردات، ط دارالقلم، ص۶۳۸.    
۳. ↑ طریحی، فخرالدین، مجمع البحرین، ت الحسینی، ج۴، ص۲۲۳.    
۴. ↑ انسان/سوره۷۶، آیه۲۱.    
۵. ↑ توبه/سوره۹، آیه۳۴.    
۶. ↑ طبرسی، مجمع البیان، ج۵، ص۳۹.    


قرشی بنابی، علی‌اکبر، قاموس قرآن، برگرفته از مقاله "فضه"، ج۵، ص۱۸۲.    


رده‌های این صفحه : مفردات قرآن | واژه شناسی واژگان سوره انسان
جعبه ابزار