• خواندن
  • نمایش تاریخچه
  • ویرایش
 

فَهْم (مفردات‌قرآن)

ذخیره مقاله با فرمت پی دی اف


منبع: فَهْم (قاموس قرآن (جلد ۵))
مقالات مرتبط: فَفَهَّمْناها (لغات‌قرآن)، فَهْم (مفردات‌نهج‌البلاغه)، فهم (مقالات‌مرتبط).


فَهْم (به فتح فاء و سکون هاء) از واژگان قرآن کریم به معنای علم و دانستن است، از مشتقات این واژه در آیات قرآن تَفْهيم‌ (به فتح تاء و سکون فاء) به معنای دانا كردن است. اين لفظ يكبار بيشتر در قرآن نيامده است.


فَهْم:
[۱] قرشی بنابی، علی اکبر، قاموس قرآن، ج۵، ص۲۰۵.    
[۲] راغب اصفهانی، حسین، المفردات، ط دارالقلم، ص۶۴۶.    
[۳] طریحی، فخرالدین، مجمع البحرین، ت الحسینی، ج۶، ص۱۳۳.    
علم و دانستن است. «فَهِمَهُ‌ فَهْماً عَلِمَهُ وَ عَرَفَهُ بِقَلْبِهِ» و آن متعلق به معانى است نه ذوات، گويند: «فَهِمْتُ‌ الكلام»، ولى «فَهِمْتُ‌ الرّجل» صحيح نيست، بلكه «عرفت الرّجل» درست است.
[۴] شرتونی، سعید، اقرب الموارد، ذیل واژه «فهم».
[۵] زبیدی، مرتضی، تاج العروس، ج۱۷، ص۵۴۶.    

تَفْهيم‌: دانا كردن است.

(فَفَهَّمْناها سُلَيْمانَ وَ كُلًّا آتَيْنا حُكْماً وَ عِلْماً)
[۶] انبیاء/سوره۲۱، آیه۷۹.    
ضمير «ها» به حکومت و فتوی راجع است، يعنى: «فتواى مسئله را به سلیمان تفهيم كرديم و به هر دو از داود و سليمان، علم و حکمت داديم».

اين لفظ يكبار بيشتر در قرآن نيامده است.

۱. ↑ قرشی بنابی، علی اکبر، قاموس قرآن، ج۵، ص۲۰۵.    
۲. ↑ راغب اصفهانی، حسین، المفردات، ط دارالقلم، ص۶۴۶.    
۳. ↑ طریحی، فخرالدین، مجمع البحرین، ت الحسینی، ج۶، ص۱۳۳.    
۴. ↑ شرتونی، سعید، اقرب الموارد، ذیل واژه «فهم».
۵. ↑ زبیدی، مرتضی، تاج العروس، ج۱۷، ص۵۴۶.    
۶. ↑ انبیاء/سوره۲۱، آیه۷۹.    


قرشی بنابی، علی‌اکبر، قاموس قرآن، برگرفته از مقاله "فهم"، ج۵، ص۲۰۵-۲۰۶.    


رده‌های این صفحه : علم آموزی | مفردات قرآن | واژه شناسی واژگان سوره انبیاء
جعبه ابزار