فَصْم (مفردات‌قرآن)
ذخیره مقاله با فرمت پی دی اف
فَصْم (به فتح فاء و سکون صاد) از
واژگان قرآن کریم به معنای
شکستن و قطع كردن است.
اِنْفِصام (به کسر الف، فاء و سکون نون) به معنای قطع شدن می‌باشد.
كلمه «
اِنْفِصام» فقط يک‌بار در
قرآن کریم آمده است.
فَصْم به معنای شكستن و قطع كردن است.
«فَصَمَ الشّى‌ء: كَسَّرَه من غير بَينونة - فَصَمَ الشّى‌ء: قَطَعَهُ.» اِنْفِصام: قطع شدن است.
به مواردی از
فَصْم که در قرآن به کار رفته است، اشاره می‌شود:
(فَمَنْ يَكْفُرْ بِالطَّاغُوتِ وَ يُؤْمِنْ بِاللَّهِ فَقَدِ اسْتَمْسَكَ بِالْعُرْوَةِ الْوُثْقى لَا انْفِصامَ لَها) «هر كه به طغيانگر
کفر ورزيده و به
خدا ایمان آورد، به دستگيره‌اى چنگ زده كه قطع شدن ندارد.»
برخی از مواردی که در «
نهج‌البلاغه» به کار رفته است، به شرح ذیل می‌باشد:
حضرت علی (علیه‌السلام) درباره
جهنّم می‌فرمایند:
«لاَ یَظْعَنُ مُقِیمُهَا وَ لاَ یُفَادَی أَسِیرُهَا وَ لاَ تُفْصَمُ کُبُولُهَا» «اقامت كننده در آن سفر نمى‌كند، اسيرش فديه داده نمى‌شود، زنجيرهايش قطع شدن ندارد»
اين كلمه فقط يک‌بار در
قرآن آمده است.
قرشی بنابی، علی‌اکبر، قاموس قرآن، برگرفته از مقاله «فصم»، ج۵، ص۱۸۱-۱۸۲.
