فَصْم (مفردات‌قرآن)
ذخیره مقاله با فرمت پی دی اف
فَصْم (به فتح فاء و سکون صاد) از
واژگان قرآن کریم به معنای
شکستن و قطع كردن است. از مشتقات این واژه در
آیات قرآن اِنْفِصام (به کسر الف و فاء و سکون نون) به معنای قطع شدن می‌باشد؛ و در
نهج البلاغه خطبه ۱۰۷ به‌صورت فعلِ
تُفْصَمُ (به ضم تاء و سکون فاء و فتح صاد) به معنای «قطع نمی‌شود» به کار رفته است. كلمه «اِنْفِصام» فقط يكبار در قرآن آمده است.
فَصْم:
به معنای شكستن و قطع كردن است. «فَصَمَ الشّى‌ء: كَسَّرَه من غير بَينونة- فَصَمَ الشّى‌ء: قَطَعَهُ».
اِنْفِصام: قطع شدن است.
(فَمَنْ يَكْفُرْ بِالطَّاغُوتِ وَ يُؤْمِنْ بِاللَّهِ فَقَدِ اسْتَمْسَكَ بِالْعُرْوَةِ الْوُثْقى لَا انْفِصامَ لَها) «هر كه به طغيانگر
کفر ورزيده و به
خدا ایمان آورد، به دستگيره‌اى چنگ زده كه قطع شدن ندارد».
در
نهج البلاغه خطبه ۱۰۷ در وصف آتش
آخرت فرموده:
«لَا تُفْصَمُ كُبُولُهَا»، «زنجيرهايش قطع نمی‌شود».
اين كلمه فقط يكبار در
قرآن آمده است.
قرشی بنابی، علی‌اکبر، قاموس قرآن، برگرفته از مقاله "فصم"، ج۵، ص۱۸۱-۱۸۲.
