• خواندن
  • نمایش تاریخچه
  • ویرایش
 

فَرْد (مفردات‌قرآن)

ذخیره مقاله با فرمت پی دی اف





فَرْد (به فتح فاء و سکون راء) از واژگان قرآن کریم به معنای تنها است.
فُرادَى (به ضم فاء و فتح دال) جمع غیر قیاسی آن است.
مشتقات فَرْد که در آیات قرآن آمده عبارتند از:
فَرْداً (به فتح فاء و سکون راء) به معنای تنها؛
فُرادى‌ (به ضم فاء) به معنای تنها است.


فَرْد به معنای تنها است.
راغب گفته: فرد آن است كه ديگرى با آن مخلوط نيست؛ آن از «وَتْر» اعمّ و از «واحد» اخصّ است.


به مواردی از فَرْد که در قرآن به‌ کار رفته است، اشاره می‌شود:

۲.۱ - فَرْداً (آیه ۸۹ سوره انبياء)

(رَبِّ لا تَذَرْنِي‌ فَرْداً وَ أَنْتَ خَيْرُ الْوارِثِينَ‌)
«خدايا مرا تنها نگذار تو بهترينِ وارثانى.»


۲.۲ - فَرْداً (آیه ۹۵ سوره مريم)

(وَ كُلُّهُمْ آتِيهِ يَوْمَ الْقِيامَةِ فَرْداً)
(و همگى روز رستاخیز، تک و تنها نزد او حاضر مى‌شوند.)


۲.۳ - فُرادى‌ (آیه ۹۴ سوره انعام)

(وَ لَقَدْ جِئْتُمُونا فُرادى‌ كَما خَلَقْناكُمْ أَوَّلَ مَرَّةٍ)
(همه شما تنها و با دست خالى به سوى ما بازگشت نموديد، همان‌گونه كه اوّلين بار شما را آفريديم.)
ظاهرا مقصود از فَرْد و فُرادَى انقطاع از علائق دنیا و خصوصيات اين جهان است، مثل‌: (وَ رَأَوُا الْعَذابَ وَ تَقَطَّعَتْ بِهِمُ الْأَسْبابُ‌)
عذاب الهی را مشاهده مى‌كنند و دستشان از همه جا كوتاه مى‌شود.)
(وَ تَرَكْتُمْ ما خَوَّلْناكُمْ وَراءَ ظُهُورِكُمْ‌)
(و آن‌چه را به شما بخشيده بوديم، پشت سرتان رها كرديد.)


۲.۴ - فُرادى‌ (آیه ۴۶ سوره سباء)

(أَنْ تَقُومُوا لِلَّهِ مَثْنى‌ وَ فُرادى‌)
«براى خدا برخيزيد دودو و تک تک و فکر كنيد.»
فُرادى به معنى تک تک است يعنى: «براى خدا برخيزيد دودو و تک تک و فکر كنيد.»
ناگفته نماند: جمع قیاسی فَرْد، اَفْراد است و فُرادَى مثل سُكارَى غیر قیاسی است، به قولى: فُرادَى جمع فَرْدان و فردى است، مثل سُكارَى كه جمع سَكْران و سكرى است.



۱. قرشی بنابی، علی اکبر، قاموس قرآن، ج۵، ص۱۵۸.    
۲. راغب اصفهانی، حسین، المفردات فی غریب القرآن، ص۶۲۹.    
۳. طریحی نجفی، فخرالدین، مجمع البحرین، ت-الحسینی، ج۳، ص۱۱۹.    
۴. راغب اصفهانی، حسین، المفردات فی غریب القرآن، ص۶۲۹.    
۵. انبیاء/سوره۲۱، آیه۸۹.    
۶. طباطبایی، سید محمدحسین، تفسیر المیزان، ترجمه محمدباقر موسوی، ج۱۴، ص۴۴۵.    
۷. طباطبایی، سید محمدحسین، تفسیر المیزان، ج۱۴، ص۳۱۶.    
۸. طبرسی، فضل بن حسن، تفسیر مجمع البیان، ترجمه محمد بیستونی، ج۱۶، ص۱۵۸.    
۹. طبرسی، فضل بن حسن، تفسیر مجمع البیان، ج۷، ص۹۷.    
۱۰. مریم/سوره۱۹، آیه۹۵.    
۱۱. مکارم شیرازی، ناصر، ترجمه قرآن، ص۳۱۱.    
۱۲. طباطبایی، سید محمدحسین، تفسیر المیزان، ترجمه محمدباقر موسوی، ج۱۴، ص۱۵۳.    
۱۳. طباطبایی، سید محمدحسین، تفسیر المیزان، ج۱۴، ص۱۱۲.    
۱۴. طبرسی، فضل بن حسن، تفسیر مجمع البیان، ترجمه محمد بیستونی، ج۱۵، ص۲۱۲.    
۱۵. طبرسی، فضل بن حسن، تفسیر مجمع البیان، ج۶، ص۸۲۲.    
۱۶. انعام/سوره۶، آیه۹۴.    
۱۷. مکارم شیرازی، ناصر، ترجمه قرآن، ص۱۳۹.    
۱۸. طباطبایی، سید محمدحسین، تفسیر المیزان، ترجمه محمدباقر موسوی، ج۷، ص۳۹۵.    
۱۹. طباطبایی، سید محمدحسین، تفسیر المیزان، ج۷، ص۲۸۵.    
۲۰. طبرسی، فضل بن حسن، تفسیر مجمع البیان، ترجمه محمد بیستونی، ج۸، ص۱۹۲.    
۲۱. طبرسی، فضل بن حسن، تفسیر مجمع البیان، ج۴، ص۵۲۱.    
۲۲. بقره/سوره۲، آیه۱۶۶.    
۲۳. مکارم شیرازی، ناصر، ترجمه قرآن، ص۲۵.    
۲۴. انعام/سوره۶، آیه۹۴.    
۲۵. مکارم شیرازی، ناصر، ترجمه قرآن، ص۱۳۹.    
۲۶. سباء/سوره۳۴، آیه۴۶.    
۲۷. طباطبایی، سید محمدحسین، تفسیر المیزان، ترجمه محمدباقر موسوی، ج۱۶، ص۵۸۵.    
۲۸. طباطبایی، سید محمدحسین، تفسیر المیزان، ج۱۶، ص۳۸۸.    
۲۹. طبرسی، فضل بن حسن، تفسیر مجمع البیان، ترجمه محمد بیستونی، ج۲۰، ص۲۸۹.    
۳۰. طبرسی، فضل بن حسن، تفسیر مجمع البیان، ج۸، ص۶۱۹.    
۳۱. جوهری، ابونصر، الصحاح، ج۲، ص۵۱۸.    
۳۲. ابن منظور، محمد بن مکرم، لسان العرب، ج۳، ص۳۳۲.    
۳۳. رازی، ابوالفتوح، روض الجنان و روح الجنان، ج۷، ص۳۸۰.    



قرشی بنابی، علی‌اکبر، قاموس قرآن، برگرفته از مقاله «فرد»، ج۵، ص۱۵۸.    






جعبه ابزار