فَتْوَیٰ (مفردات‌قرآن)
ذخیره مقاله با فرمت پی دی اف
فَتْوَیٰ (به فتح فاء و سکون تاء) و
فَتْيا (به فتح فاء) از
واژگان قرآن کریم به معنای بيان حكم است.
مشتقات
فَتْوَى که در
آیات قرآن آمده عبارتند از:
يَسْتَفْتُونَكَ (به فتح یاء و سکون سین) به معنای حكم،
أَفْتُونِي (به فتح الف و سکون فاء) به معنای نظر دهيد است.
فَتْوَى به معنای بيان
حکم است.
همچنين است
فَتْيا.
راغب گويد فَتْوَى و فَتْيا جوابى است از احكامی كه محل اشكال است.
به مواردی از
فَتْوَى که در
قرآن به کار رفته است، اشاره می‌شود:
(وَ يَسْتَفْتُونَكَ فِي النِّساءِ قُلِ اللَّهُ يُفْتِيكُمْ فِيهِنَ) (از تو درباره حكم و حقوق زنان سؤال مى‌كنند؛ بگو: «
خداوند درباره آنان به شما پاسخ مى‌دهد.)
ظهور آيات
قرآن در مطلق بيان حكم و جواب است در مقابل سؤال، خواه از احكام باشد، خواه از غير آن‌ها. در اينجا درباره
احکام دینی است.
(يا أَيُّهَا الْمَلَأُ أَفْتُونِي فِي رُءْيايَ ...) (اى گروه اشراف! درباره
خواب من نظر دهيد.)
طبرسی (رحمه‌الله) آن را بيان حكم گفته و در
(أَفْتُونِي فِي رُءْيايَ) فرموده، يعنى: «حكم حادثه را بيان كنيد.»
(يا أَيُّهَا الْمَلَأُ أَفْتُونِي فِي أَمْرِي) (اى اشراف! نظر خود را در اين امر مهمّ به من بازگو كنيد.)
در اين دو
آیه و نظير آن‌ها درباره غير احكام است.
•
قرشی بنابی، علی‌اکبر، قاموس قرآن، برگرفته از مقاله «فتوی»، ج۵، ص۱۵۱.
