فضیلت عفت
ذخیره مقاله با فرمت پی دی اف
عِفّت، پاک‌دامنی و خویشتن‌داری را گویند.
عفت در
لغت به معنای خویشتن‌داری و
اظهار نیاز نکردن نزد مردم آمده است
و مراد از آن در شرع، پاک دامنی و خویشتن داری از ارتکاب اعمال ناشایست است؛
از این رو، علمای اخلاق در تعریف آن گفته‌اند: عفت عبارت از
اعتدال قوه شهوی بدون
افراط و
تفریط .
در روایتی،
تهتک ضدّ عفت بر شمرده شده است.
عفت و
عفاف در روایات، بیشتر بر عفت شکم و فرج
اطلاق شده و مراد از آن، بازنگهداشتن آن دو، از شهوات و لذتهای
حرام ، بلکه از مکروهات و مشتبهات؛ اعم از خوردنی، آشامیدنی و روابط
نامشروع ، و حتی از مقدمات آنها، همچون تحصیل
مال حرام ،
بوسیدن ، لمس کردن و
نگاه حرام می‌باشد.
عفّت از صفات پسندیده شمرده شده و روایات متعدد آن را ستوده و بر تحصیل آن تأکید کرده است. بر اساس مفاد بعضی روایات،
خداوند به عبادتی برتر از عفت
شکم و
فرج پرستش نشده است.
از آن به مناسبت در باب
نکاح و
حدود سخن گفته‌اند.
کسی که تصمیم بر ازدواج دارد، مستحب است همسری عفیف برگزیند و پاک‌دامنی او را بر دارایی و ثروتش
ترجیح دهد.
حتی در
ازدواج موقت نیز، انتخاب همسری
عفیف و
مؤمن ،
استحباب دارد.
چنان که عفت و پاک‌دامنی از جمله صفاتی است که مستحب است در انتخاب
دایه مدّ نظر ولیّ
کودک قرار گیرد.
شرط تحقق
احصان که موجب ثبوت
حدّ قذف می‌باشد، پاک‌دامنی از
زنا در
زن و
لواط در مرد است. بنابر این،
قذف زناکار یا لواط کار موجب ثبوت حدّ قذف نخواهد شد.
فرهنگ فقه مطابق مذهب اهل بیت علیهم‌السلام، ج۵، ص۴۰۵، برگرفته از مقاله «فضیلت عفت».
