• خواندن
  • نمایش تاریخچه
  • ویرایش
 

فِضَّه (مفردات‌قرآن)

ذخیره مقاله با فرمت پی دی اف


منبع: فِضَّه (قاموس قرآن (جلد ۵))
مقالات مرتبط: فِضَّه (لغات‌قرآن)، فِضَّه (مفردات‌نهج‌البلاغه)، فضّه.


فِضَّة (به کسر فاء و تشدید و فتح ضاد) از واژگان قرآن کریم به معنای نقره است.
علت تسميه نقره به فضّه آن است كه متفرّق می‌شود و نمی‌ماند.


فِضَّة
[۱] قرشی بنابی، علی اکبر، قاموس قرآن، ج۵، ص۱۸۲.    
[۲] راغب اصفهانی، حسین، المفردات، ط دارالقلم، ص۶۳۸.    
[۳] طریحی نجفی، فخرالدین، مجمع البحرین، ت الحسینی، ج۴، ص۲۲۳.    
به معنای نقره است.

به موردی از فِضّة که در قرآن به‌ کار رفته است، اشاره می‌شود:

۲.۱ - فِضَّةٍ (آیه ۲۱ سوره انسان)

(وَ حُلُّوا أَساوِرَ مِنْ‌ فِضَّةٍ)
[۴] انسان/سوره۷۶، آیه۲۱.    

«زینت شده‌اند با دستبندهایى از نقره به‌ خصوصى.»
[۵] طباطبایی، سید محمدحسین، تفسیر المیزان، ترجمه محمدباقر موسوی، ج۲۰، ص۲۰۹.    
[۶] طباطبایی، سید محمدحسین، تفسیر المیزان، ج۲۰، ص۱۳۰.    
[۷] طبرسی، فضل بن حسن، تفسیر مجمع البیان، ترجمه محمد بیستونی، ج۲۶، ص۱۷۸.    
[۸] طبرسی، فضل بن حسن، تفسیر مجمع البیان، ج۱۰، ص۶۲۳.    

در مجمع ذيل آیه ۳۴ توبه
[۹] توبه/سوره۹، آیه۳۴.    
فرموده، علّت تسميه زر به ذهب آن است كه می‌رود، فانى می‌شود، باقى نمی‌ماند و علت تسميه نقره به فضّه آن است كه متفرّق می‌شود و نمی‌ماند.
[۱۰] طبرسی، فضل بن حسن، تفسیر مجمع البیان، ج۵، ص۳۹.    


۱. ↑ قرشی بنابی، علی اکبر، قاموس قرآن، ج۵، ص۱۸۲.    
۲. ↑ راغب اصفهانی، حسین، المفردات، ط دارالقلم، ص۶۳۸.    
۳. ↑ طریحی نجفی، فخرالدین، مجمع البحرین، ت الحسینی، ج۴، ص۲۲۳.    
۴. ↑ انسان/سوره۷۶، آیه۲۱.    
۵. ↑ طباطبایی، سید محمدحسین، تفسیر المیزان، ترجمه محمدباقر موسوی، ج۲۰، ص۲۰۹.    
۶. ↑ طباطبایی، سید محمدحسین، تفسیر المیزان، ج۲۰، ص۱۳۰.    
۷. ↑ طبرسی، فضل بن حسن، تفسیر مجمع البیان، ترجمه محمد بیستونی، ج۲۶، ص۱۷۸.    
۸. ↑ طبرسی، فضل بن حسن، تفسیر مجمع البیان، ج۱۰، ص۶۲۳.    
۹. ↑ توبه/سوره۹، آیه۳۴.    
۱۰. ↑ طبرسی، فضل بن حسن، تفسیر مجمع البیان، ج۵، ص۳۹.    


قرشی بنابی، علی‌اکبر، قاموس قرآن، برگرفته از مقاله «فضه»، ج۵، ص۱۸۲.    


رده‌های این صفحه : مفردات قرآن | واژه شناسی واژگان سوره انسان
جعبه ابزار