غیبَة (مفردات‌قرآن)
ذخیره مقاله با فرمت پی دی اف
غیبَة (به کسر غین و سکون یاء) از
واژگان قرآن کریم به معنای بدگویى در پشت سر ديگرى است.
غیبَة بدگوئى در پشت سر ديگرى است.
آن‌چه در غياب شخص بدگویى می‌شود، اگر در او باشد، آن
غیبت است و اگر در وى نباشد
بهتان ناميده می‌شود
و اگر رو برو گفته شود آن را
شتم (فحش) گويند.
كلمه غيبت،
اسم است، به معنى اِغْتياب و بدگویی است.
به مواردی از
غيبة که در قرآن به کار رفته است، اشاره می‌شود:
(وَ لا يَغْتَبْ بَعْضُكُمْ بَعْضاً أَ يُحِبُّ أَحَدُكُمْ أَنْ يَأْكُلَ لَحْمَ أَخِيهِ مَيْتاً) «بعضى از شما از بعضى بدگویى و غيبت نكند، آيا يكى از شما خوش دارد گوشت مرده برادرش را بخورد.»
•
قرشی بنابی، علی‌اکبر، قاموس قرآن، برگرفته از مقاله «غیبة»، ج۵، ص۱۳۷.
