غُرْم (مفردات‌قرآن)
ذخیره مقاله با فرمت پی دی اف
غُرْم (به ضم غین و سکون راء) و
مَغْرَم (به فتح میم، سکون غین و فتح راء) از
واژگان قرآن کریم به معنای ضرر مالى و
غرامت است.
غُرْم (بر وزن قُفْل) به معنای ضرر مالى و غرامت است
در
مجمع فرموده: غُرْم و مَغْرَم نائبه‌ای است عارض به
مال، بى‌آنكه صاحبش خيانتى كرده باشد، و اصل آن به معنى لزوم است.
قول
راغب نيز چنين است.
به مواردی از
بَعْل که در قرآن به کار رفته است، اشاره می‌شود:
(وَ مِنَ الْأَعْرابِ مَنْ يَتَّخِذُ ما يُنْفِقُ مَغْرَماً) يعنى: «بعضى از اعراب باديه نشين
انفاق خويش را غرامت مي‌پندارند.»
«مغرم» مصدر ميمى است و به معناى
غرامت است.
«يا از آنها مزدى براى
رسالت می‌خواهى كه از غرامت، سنگين و ناتوانند.»
(أَمْ تَسْأَلُهُمْ أَجْرًا فَهُم مِّن مَّغْرَمٍ مُّثْقَلُونَ) «يا از آنها مزدى براى
رسالت می‌خواهى كه از غرامت، سنگين و ناتوانند.»
•
قرشی بنابی، علی‌اکبر، قاموس قرآن، برگرفته از مقاله «غرم»، ج۵، ص۹۵.
