غُراب (مفردات‌قرآن)
ذخیره مقاله با فرمت پی دی اف
غُراب (به ضم غین) از
واژگان قرآن کریم به معنای
زاغ، پرنده‌ای شبيه به
کلاغ داراى منقار و پاهاى سرخ است.
اين لفظ فقط دو بار در
قرآن مجید آمده است.
غُراب به معنای زاغ، پرنده‌ای شبيه به كلاغ داراى منقار و پاهاى سرخ است.
هاکس در
قاموس گويد: از كلاغ بزرگتر است.
در
تورات نيز آمده است.
به موردی از
غَرابيب که در قرآن به کار رفته است، اشاره می‌شود:
(فَبَعَثَ اللَّهُ غُراباً يَبْحَثُ فِي الْأَرْضِ لِيُرِيَهُ كَيْفَ يُوارِي سَوْأَةَ أَخِيهِ قالَ يا وَيْلَتى أَ عَجَزْتُ أَنْ أَكُونَ مِثْلَ هذَا الْغُرابِ) (سپس
خداوند زاغى را فرستاد كه در زمين، جستجو و كند و كاو مى‌كرد؛ تا به او نشان دهد چگونه جسد برادر خود را
دفن كند. او گفت: «واى بر من! آيا من ناتوان‌تر از آن هستم كه مانند اين زاغ باشم و
جسد برادرم را دفن كنم؟!».)
آیه درباره كشتن و دفن كردن پسر
آدم (علیه‌السّلام)، برادرش را است.
اين لفظ فقط دو بار در قرآن مجيد آمده است.
•
قرشی بنابی، علی‌اکبر، قاموس قرآن، برگرفته از مقاله «غراب»، ج۵، ص۹۲.
