• خواندن
  • نمایش تاریخچه
  • ویرایش
 

غَیْظ (مفردات‌قرآن)

ذخیره مقاله با فرمت پی دی اف





غَيْظ (به فتح غین و سکون یاء) از واژگان قرآن کریم به معنای خشم شديد است.
مشتقات غَيْظ که در آیات قرآن آمده عبارتند از:
تَغَيُّظ (به فتح تاء، غین و ضم یاء) به معنای اظهار غَيظ،
غائِظ (به کسر همزه) به معنای به خشم آورنده شخص می‌باشد.


غَيْظ به معنای خشم شديد است.
تَغَيُّظ به معنای شدت حرارت است.
به قول راغب به معنای اظهار غيظ است‌.
غائِظ به معنای خشم آورنده شخص است.


به مواردی از غَيْظ که در قرآن به‌ کار رفته است، اشاره می‌شود:

۲.۱ - الْغَيْظِ (آیه ۱۱۹ سوره آل عمران)

(وَ إِذا خَلَوْا عَضُّوا عَلَيْكُمُ الْأَنامِلَ مِنَ‌ الْغَيْظِ)
«چون به خلوت روند از شدت خشم بر شما، سر انگشتان می‌جوند»


۲.۲ - تغیظ (آیه ۱۲ سوره فرقان)

(سَمِعُوا لَها تَغَيُّظاً وَ زَفِيراً)
«مى‌شنوند كه آتش اظهار غيظ می‌كند و صفير می‌كشد»
تغيّظ را شدت حرارت نيز گفته‌اند.


۲.۳ - الْغَيْظِ (آیه ۸ سوره ملک)

(تَكادُ تَمَيَّزُ مِنَ‌ الْغَيْظِ)
يعنى: «نزديک است از شدت غيظ پاره پاره شود.»
این آیه در وصف جهنّم آمده است.
اين سخن با شعور بودن جهنّم را (كه در شرح آن گفته‌ايم) می‌رساند بعضى‌ها آنها را به مثل نسبت داده‌اند.


۲.۴ - يَغِيظُ (آیه ۱۵ سوره حج)

(فَلْيَنْظُرْ هَلْ يُذْهِبَنَّ كَيْدُهُ ما يَغِيظُ)
يعنى: «ببيند آيا حيله‌اش غيظ و خشم او را از بين می‌برد؟»
(ما يَغِيظُ) مفعول‌ (يُذْهِبَنَ‌) و ما مصدريه است.


۲.۵ - لَغائِظُونَ‌ (آیه ۵۵ سوره شعراء)

(إِنَّ هؤُلاءِ لَشِرْذِمَةٌ قَلِيلُونَ. وَ إِنَّهُمْ لَنا لَغائِظُونَ‌)
اين سخن فرعون است كه درباره موسی (علیه‌السّلام) و بنی‌اسرائیل، به اتباع خويش گفت، يعنى: «اينان گروهى بى‌طرفدار و اندک‌اند و ما را خشمگين كرده‌اند.»
غائظ آن‌ است كه شخص را به خشم آورد. گويا مرادش از (إِنَّهُمْ لَنا لَغائِظُونَ‌) تمهيد براى انتقام بوده است.



۱. قرشی بنابی، علی اکبر، قاموس قرآن، ج۵، ص۱۴۰.    
۲. راغب اصفهانی، حسین، المفردات، ط دارالقلم، ص۶۱۹.    
۳. طریحی نجفی، فخرالدین، مجمع البحرین، ت الحسینی، ج۴، ص۲۸۸.    
۴. راغب اصفهانی، حسین، المفردات، ط دارالقلم، ص۶۱۹.    
۵. راغب اصفهانی، حسین، المفردات، ط دارالقلم، ص۶۱۹.    
۶. آل عمران/سوره۳، آیه۱۱۹.    
۷. طباطبایی، سید محمدحسین، تفسیر المیزان، ترجمه محمدباقر موسوی، ج۴، ص۲۸.    
۸. طباطبایی، سید محمدحسین، تفسیر المیزان، ج۴، ص۲۰.    
۹. طبرسی، فضل بن حسن، تفسیر مجمع البیان، ترجمه محمد بیستونی، ج۴، ص۲۵۴.    
۱۰. طبرسی، فضل بن حسن، تفسیر مجمع البیان، ج۲، ص۸۳۷.    
۱۱. فرقان/سوره۲۵، آیه۱۲.    
۱۲. طباطبایی، سید محمدحسین، تفسیر المیزان، ترجمه محمدباقر موسوی، ج ۱۵، ص ۲۵۸.    
۱۳. طباطبایی، سید محمدحسین، تفسیر المیزان،ج ۱۵، ص ۱۸۸.    
۱۴. طبرسی، فضل بن حسن، تفسیر مجمع البیان، ترجمه محمد بیستونی، ج ۱۷، ص ۱۸۹.    
۱۵. طبرسی، فضل بن حسن، تفسیر مجمع البیان، ج ۷، ص ۲۵۷.    
۱۶. ملک/سوره۶۷، آیه۸.    
۱۷. طباطبایی، سید محمدحسین، تفسیر المیزان، ترجمه محمدباقر موسوی، ج ۱۹، ص ۵۹۰.    
۱۸. طباطبایی، سید محمدحسین، تفسیر المیزان،ج ۱۹، ص ۳۵۲.    
۱۹. طبرسی، فضل بن حسن، تفسیر مجمع البیان، ترجمه محمد بیستونی، ج ۲۵، ص ۱۷۴.    
۲۰. طبرسی، فضل بن حسن، تفسیر مجمع البیان، ج ۱۰، ص ۴۸۶.    
۲۱. حج/سوره۲۲، آیه۱۵.    
۲۲. طباطبایی، سید محمدحسین، تفسیر المیزان، ترجمه محمدباقر موسوی، ج ۱۹، ص ۵۹۰.    
۲۳. طباطبایی، سید محمدحسین، تفسیر المیزان،ج ۱۴، ص ۳۵۲.    
۲۴. طبرسی، فضل بن حسن، تفسیر مجمع البیان، ترجمه محمد بیستونی، ج ۱۶، ص ۱۹۰.    
۲۵. شعراء/سوره۲۶، آیه۵۴- ۵۵.    
۲۶. طباطبایی، سید محمدحسین، تفسیر المیزان، ترجمه محمدباقر موسوی، ج ۱۵، ص ۳۸۶.    
۲۷. طباطبایی، سید محمدحسین، تفسیر المیزان،ج ۱۵، ص ۲۷۷.    
۲۸. طبرسی، فضل بن حسن، تفسیر مجمع البیان، ترجمه محمد بیستونی، ج ۲۵، ص ۱۷۴.    
۲۹. طبرسی، فضل بن حسن، تفسیر مجمع البیان، ج ۷، ص ۳۰۰.    



قرشی بنابی، علی‌اکبر، قاموس قرآن، برگرفته از مقاله «غیظ»، ج۵، ص۱۴۰-۱۴۱.    






جعبه ابزار