غَهْب (مفردات‌نهج‌البلاغه)
ذخیره مقاله با فرمت پی دی اف
غَهْب و
غَيْهَب (به فتح غین) از
واژگان نهج البلاغه به معنای ظلمت و تاریکی است.
حضرت علی (علیه‌السلام) درباره
خوارج و ... از این واژه استفاده نموده است.
این ماده دو بار در «
نهج‌البلاغه» آمده است.
غَهْب و
غَيْهَب به معنای ظلمت و تاریکی آمده است.
مواردی که در «نهج‌البلاغه» به کار رفته است، به شرح ذیل می‌باشد:
امام (صلوات‌الله‌علیه) درباره خوارج فرموده است:
«فَإِنّي فَقَأْتُ عَيْنَ الْفِتْنَةِ، وَ لَمْ يَكُنْ لِيَجْتَرىءَ عَلَيْها أَحَدٌ غَيْري بَعْدَ أَنْ ماجَ غَيْهَبُها وَ اشْتَدَّ كَلَبُها.» «آن‌گاه این را کردم که ظلمت فتنه‌اش بالا رفت و هاری‌اش شدت گرفت.»
که در «خرج- خوارج» گذشت.
در مقام
نصیحت فرموده است:
«أَيْنَ تَذْهَبُ بِكُمُ الْمَذاهِبُ وَ تَتيهُ بِكُمُ الْغَياهِبُ ... فَاسْتَمِعوا مِنْ رَبّانيِّكُمْ.» «راه‌های مختلف شما را به کجا می‌برد و ظلمت‌های
جهل چگونه سرگردان‌تان می‌کند از امام عارف باللّه خود بپرسید.»
این ماده دو بار در «نهج‌البلاغه» آمده است.
•
قرشی بنابی، علی‌اکبر، مفردات نهج البلاغه، برگرفته از مقاله «غهب»، ج۲، ص۷۸۳.
