ظُلُماتِ الأَرْضِ (لغات‌قرآن)
ذخیره مقاله با فرمت پی دی اف
ظُلُماتِ الأَرْضِ: (فِى ظُلُمَاتِ الأَرْضِ) «ظُلُماتِ الأَرْضِ» در روايات به معناى
رحم مادران و در لغت به معناى تاريكى‌هاى
زمین است.
(وَعِندَهُ مَفَاتِحُ الْغَيْبِ لاَ يَعْلَمُهَا إِلاَّ هُوَ وَيَعْلَمُ مَا فِي الْبَرِّ وَالْبَحْرِ وَمَا تَسْقُطُ مِن وَرَقَةٍ إِلاَّ يَعْلَمُهَا وَلاَ حَبَّةٍ فِي ظُلُمَاتِ الأَرْضِ وَلاَ رَطْبٍ وَلاَ يَابِسٍ إِلاَّ فِي كِتَابٍ مُّبِينٍ) (كليدهاى غيب، تنها نزد اوست؛ و جز او، كسى آنها را نمى‌داند. او آنچه را در خشكى و درياست مى‌داند؛ هيچ برگى از درختى نمى‌افتد، مگراين‌كه از آن آگاه است؛ و هيچ دانه‌اى در تاريكی‌هاى زمين، و هيچ تر و خشكى وجود ندارد، جز اينكه در كتابى آشكار
[در كتاب علم خدا
] ثبت است.)
علامه طباطبایی در
تفسیر المیزان می‌فرماید: مراد از ظلمات زمين، درون تاريک آن است كه بذر گياهان در آن نشو و نما نموده و بعضى از آنها نيز همانجا مى‌پوسند، و هيچ دانه‌اى در درون تاريك زمين نيست و همچنين هيچ برگ تر و خشكى از
درخت نمى‌ريزد مگر اينكه خداوند بدان آگاه است.
(دیدگاه
شیخ طبرسی در
مجمع البیان:
)
•
مکارم شیرازی، ناصر، لغات در تفسیر نمونه، برگرفته از مقاله «ظُلُمَاتِ الأَرْضِ»، ص۳۶۵.
