غَمْز (مفردات‌قرآن)

غَمْز (به فتح غین و سکون میم) از واژگان قرآن کریم به معنای اشاره به چشم، پلک و ابرو می‌باشد.
اين لفظ يک‌بار بيشتر در قرآن کریم نیامده است.

غَمْز به معنای اشاره به چشم، پلک و ابرو می‌باشد.
«غَمَزَهُ‌ بالعين و الجفن و الحاجب: اشار بها اليهِ‌.»

به مواردی از غَمْز که در قرآن به‌ کار رفته است، اشاره می‌شود:

(وَ إِذا مَرُّوا بِهِمْ‌ يَتَغامَزُونَ‌)
«چون مؤمنان بر آن‌ها گذر می‌كردند چشمک مى‌زدند.»

يعنى به يكديگر با چشم و غيره اشاره می‌كردند، به قصد اهانت بر مؤمنان.

اين لفظ يک‌بار بيشتر در قرآن نيست.

۱.	↑ قرشی بنابی، علی‌اکبر، قاموس قرآن، ج۵، ص۱۲۱.
۲.	↑ راغب اصفهانی، حسین، المفردات فی غریب القرآن، ص۴۱۴.
۳.	↑ طریحی نجفی، فخرالدین، مجمع البحرین، ت-الحسینی، ج۴، ص۲۹.
۴.	↑ شرتونی، سعید، اقرب الموارد فی فصح العربیة و الشوارد، ج۴، ص۶۶.
۵.	↑ مطففین/سوره۸۳، آیه۳۰.
۶.	↑ طباطبایی، سید محمدحسین، تفسیر المیزان، ترجمه محمدباقر موسوی، ج۲۰، ص۳۹۵.
۷.	↑ طباطبایی، سید محمدحسین، تفسیر المیزان، ج۲۰، ص۲۳۹.
۸.	↑ طبرسی، فضل بن حسن، تفسیر مجمع البیان، ترجمه محمد بیستونی، ج۲۶، ص۳۸۰.
۹.	↑ طبرسی، فضل بن حسن، تفسیر مجمع البیان، ج۱۰، ص۶۹۳.
۱۰.	↑ مطففین/سوره۸۳، آیه۳۰.