غَلیظ (مفردات‌نهج‌البلاغه)
ذخیره مقاله با فرمت پی دی اف
غَلیظ و
غَلَظ (به فتح غین) از
واژگان نهج البلاغه به معنای شدید است.
این واژه دارای مشتقاتی است که در
نهج البلاغه به‌کار رفته است، مانند:
•
غِلْظَه (به کسر غین) به معنای
خشونت و سختی است.
•
مُغَالَظه (به ضم میم و فتح غین و لام) به معنای معاداة و دشمن داشتن.
در نامه به بعضی از فرمانداران و... از این واژه استفاده نموده است.
غَلَظ و
غَلیظ به معنای سخت و شدید،
غِلْظَه به معنای خشونت و سختی،
مُغَالَظه به معنای معاداة و دشمن داشتن آمده است.
یکی از مواردی که در «نهج‌البلاغه» به کار رفته است، به شر ذیل می باشد:
امام (صلوات‌الله‌علیه) به بعضی از فرمانداران نوشته است:
«أَمّا بَعْدُ، فَإِنَّ دَهاقينَ أهْلِ بَلَدِكَ شَكَوْا مِنْكَ غِلْظَةً وَ قَسْوَةً، وَ احْتِقاراً وَ جَفْوَةً.» «امّا بعد! دهقانان محلّ فرمانداريت از خشونت،
قساوت،
تحقیر و سنگ‌دلى تو
شکایت آورده‌اند.»
این ماده چند بار در «نهج‌البلاغه» آمده است.
•
قرشی بنابی، علی‌اکبر، مفردات نهج البلاغه، برگرفته از مقاله «غلظ»، ج۲، ص۷۸۶.
