غَلیظ (مفردات‌قرآن)
ذخیره مقاله با فرمت پی دی اف
غَليظ (به فتح غین) از
واژگان قرآن کریم به معنای سخت است.
غَليظ به معنای سخت است.
«غَلُظَ الشَّي‌ءُ: اِشتَدَّ و قوي و صعب.» عذاب غليظ: به معنای عذاب سخت و شديد است.
غِلاظ جمع غليظ است.
به مواردی از
غَليظ که در قرآن به کار رفته است، اشاره می‌شود:
(وَ أَخَذْنَ مِنْكُمْ مِيثاقاً غَلِيظاً) «از شما
پیمانی محكم گرفته‌اند.»
(وَ لَوْ كُنْتَ فَظًّا غَلِيظَ الْقَلْبِ لَانْفَضُّوا مِنْ حَوْلِكَ) «اگر خشن و سنگدل می‌بودى حتما از دور تو پراكنده می‌شدند.»
(فَاسْتَغْلَظَ فَاسْتَوى عَلى سُوقِهِ) «محكم شد و بر ساقه‌هاى خود ايستاد.»
(وَ لْيَجِدُوا فِيكُمْ غِلْظَةً) «در شما
خشونت و تندى احساس كنند.»
(عَلَيْها مَلائِكَةٌ غِلاظٌ شِدادٌ) «در آن
آتش فرشتگانى است سنگدل (بى‌رحم) يا تند رفتار و نيرومند.»
شِداد: جمع شديد به معنى نيرومند است.
قرشی بنابی، علی‌اکبر، قاموس قرآن، برگرفته از مقاله «غلیظ»، ج۵، ص۱۱۴-۱۱۵.
