غَفْل (مفردات‌نهج‌البلاغه)
ذخیره مقاله با فرمت پی دی اف
غَفْل یا
غَفْلَت (به فتح غین) از
واژگان نهج البلاغه به معنای عدم توجه و
اشتباه است.
حضرت علی (علیه‌السلام) درباره
حسد و ... از این واژه استفاده نموده است.
غَفْل یا
غَفْلَت به معنای عدم توجه و اشتباه آمده است.
«
اَلغَفلَةُ: اَلسَّهو عَنِ الشَّی‌ء.»
برخی از مواردی که در «نهج‌البلاغه» به کار رفته است، به شرح ذیل می‌باشد:
امام (صلوات‌الله‌علیه) درباره اهل حسد فرموده است:
«الْعَجَبُ لِغَفْلَةِ الْحُسّادِ عَنْ سَلامَةِ الاَْجْسادِ.» «شگفت از غفلت اهل حسد از سلامت وجودشان.»
زیرا حسد باطن انسان را می‌خورد و آرامش را از او سلب می‌کند.
غفول: بسیار غفلت کننده.
درباره غفلت در
دنیا فرموده است:
«في ظِلِّ عَيْش غَفول.» «و در آن هنگام كه در سايه
زندگی (پر ناز و
نعمت) غفلت‌زا، آنها به دنيا و دنيا به آنها مى‌خنديد.»
مواردی از این ماده در «نهج‌البلاغه» آمده است.
•
قرشی بنابی، علی‌اکبر، مفردات نهج البلاغه، برگرفته از مقاله «غفل»، ج۲، ص۷۸۶.
