غَلیظ و غَلَظ (به فتح غین) از واژگان نهج البلاغه به معنای شدید است. این واژه دارای مشتقاتی است که در نهج البلاغه به‌کار رفته است، مانند: غِلْظَه (به کسر غین) به معنای خشونت و سختی و مُغَالَظه (به ضم میم و فتح غین و لام) به معنای معاداة و دشمن داشتن. حضرت علی (علیه‌السلام) در نامه به بعضی از فرمانداران و... از این واژه استفاده نموده است.
امام (صلوات‌الله‌علیه) به بعضی از فرمانداران نوشته است: «أَمَّا بَعْدُ، فَإِنَّ دَهَاقِينَ أهْلِ بَلَدِكَ شَكَوْا مِنْكَ غِلْظَةً وَقَسْوَةً، وَاحْتِقَاراً وَجَفْوَةً»
