عیر (مفردات‌قرآن)
ذخیره مقاله با فرمت پی دی اف
عِير (به کسر عین و سكون ياء) از
واژگان قرآن کریم به معنای
کاروان است.
این کلمه فقط سه بار در
قرآن مجید آمده است.
عِير به معنای كاروان است.
راغب گويد: عير به گروهى گفته می‌شود كه بارهاى
طعام دارند و آن اسم مردان و شتران حامل طعام است، هر چند گاهى در يكى هم استعمال می‌شود.
به مواردی از
عِير که در قرآن به کار رفته است، اشاره می‌شود:
(وَ لَمَّا فَصَلَتِ الْعِيرُ قالَ أَبُوهُمْ إِنِّي لَأَجِدُ رِيحَ يُوسُفَ) (هنگامى كه كاروان از سرزمين مصر جدا شد، پدرشان [
يعقوب] گفت: «من بوى
یوسف را احساس مى‌كنم.)
نگارنده گويد: در
آیه فوق در مطلق كاروان اعم از مردان و شتران به كار رفته است.
«اى كاروانيان شما دزدانيد»
در این آيه در مردان كاروان به کار رفته، زيرا
سرقت در اشخاص صادق است، نه در شتران، يعنى: «اى كاروانيان شما دزدانيد».
يعنى: «از اهل شهری كه در آن بوديم و از اهل كاروان كه در آن آمديم بپرس.»
در این آيه مراد شتران است و «
اهل» هم در قريه و هم در العير مستتر است.
«العير» فقط سه بار در قرآن مجيد آمده است.
قرشی بنابی، علی‌اکبر، قاموس قرآن، برگرفته از مقاله «عیر»، ج۵، ص۷۱.
