• خواندن
  • نمایش تاریخچه
  • ویرایش
 

عِنْد (مفردات‌قرآن)

ذخیره مقاله با فرمت پی دی اف



دیگر کاربردها: عند (ابهام زدایی).


عِنْد (به کسر عین و سکون نون) یکی از واژگان قرآن کریم، ظرف و به معنای قرب و نزديكى است. عِنْد در قرآن مجید در معانى: ظرف مکان، ظرف زمان، اعتقاد، حکم، بقاء يا حتمى بودن، تقرب، علم، وقت حساب، جانب و ناحيه و غيره بكار رفته است.



عِنْد ظرف و به معنى قرب و نزديكى است.
در قرآن مجيد در معانى زير بكار رفته است:
۱- ظرف مكان. ۲- حكم. ۳- بقاء يا حتمى بودن. ۴- تقرب. ۵- علم. ۶- وقت حساب. ۷- جانب و ناحيه و غيره.
اينک به بعضى از آيات به ترتيب اشاره می‌شود:


موارد کاربرد عند در آیات قرآن:

۲.۱ - ظرف مكان

ظرف مكان، مثل‌: (فَاذْكُرُواْ اللّهَ عِندَ الْمَشْعَرِ الْحَرامِ) (خدا را نزد «مشعر الحرام» ياد كنيد.)
(وَ ما كانَ صَلاتُهُمْ عِندَ الْبَيْتِ إِلاّ مُكاء) (آنها كه مدّعى بودند ما هم نماز داريم، نمازشان نزد خانه کعبه چيزى جز سوت كشيدن و... نبود.)

۲.۲ - حكم

حكم، مثل‌: (فَتُوبُواْ إِلَى بارِئِكُمْ فَاقْتُلُواْ أَنفُسَكُمْ ذَلِكُمْ خَيْرٌ لَّكُمْ عِندَ بارِئِكُمْ) (توبه كنيد و به سوى آفريننده خود بازگرديد؛ و خود را (يكديگر را) به قتل برسانيد اين كار، براى شما در پيشگاه آفريدگارتان بهتر است.)
(إِنَّ الدّينَ عِندَ اللّهِ الإِسْلامُ...) (دین در نزد خدا، اسلام است.)
(إِنَّ شَرَّ الدَّوابِّ عِندَ اللّهِ الصُّمُّ الْبُكْمُ الَّذينَ لا يَعْقِلُونَ) (به يقين بدترين جنبندگان نزد خدا افراد كر و لال و كور دلى هستند كه انديشه نمى‌كنند.)
ظاهرا «عند» در آيات فوق و نظير آنها به معنى حكم و دستور است، يعنى: توبه در حكم خدا خوب است و دين در حكم و تقدیر خدا اسلام است.

۲.۳ - بقاء يا حتمى بودن

بقاء يا حتمى بودن، مثل‌: (فَلَهُمْ أَجْرُهُمْ عِندَ رَبِّهِمْ) (پاداششان نزد پروردگارشان مسلّم است.)
(وَ ما تُقَدِّمُواْ لأَنفُسِكُم مِّنْ خَيْرٍ تَجِدُوهُ عِندَ اللّهِ) (و هر كار خيرى را براى خود از پيش مى‌فرستيد، آن را نزد خدا در سراى ديگر خواهيد يافت.)
همچنین آياتی كه‌ (عِنْدَ رَبِّهِمْ‌) در آنها راجع به اجر آخرت آمده، ظاهرا مراد از همه آنها حتمى بودن يا جاودان بودن اجر است.

۲.۴ - تقرب

تقرّب، مانند: (بَلْ أَحْياء عِندَ رَبِّهِمْ يُرْزَقُونَ) (بلكه زنده‌اند و نزد پروردگارشان روزى داده مى‌شوند.)
(فَالَّذينَ عِندَ رَبِّكَ يُسَبِّحُونَ لَهُ بِاللَّيْلِ وَ النَّهارِ) (كسانى (فرشتگانی‌) كه نزد پروردگار تو هستند شب و روز براى او تسبیح مى‌گويند.)
ظاهرا مراد از اين آيات چنانكه راغب گفته تقرّب است كه با لفظ (عِنْدَ رَبِّهِمْ‌) بيان شده است.

۲.۵ - علم

عِلْم، مثل‌: (لِنُرْسِلَ عَلَيْهِمْ حِجارَةً مِّن طينٍ • مُسَوَّمَةً عِندَ رَبِّكَ لِلْمُسْرِفينَ) (تا بارانى از «گِل‌هاى متحجّر» بر آنها بفرستيم؛ كه از ناحيه پروردگارت براى اسرافكاران نشان گذاشته شده است.)
می‌شود گفت: مراد از «عند» در اين‌گونه آيات علم خداوندی است.

۲.۶ - وقت حساب

به معنای وقت حساب:
(لِيُحآجُّوكُم بِهِ عِندَ رَبِّكُمْ) (تا روز رستاخیز در پيشگاه پروردگارتان بر ضد شما به آن استدلال كنند؟!)
(أَوْ يُحآجُّوكُمْ عِندَ رَبِّكُمْ) (يا اين‌كه مى‌توانند در پيشگاه پروردگارتان با شما بحث و گفتگو كنند.)
(وَ لَوْ تَرَى إِذِ الْمُجْرِمُونَ ناكِسُو رُؤُوسِهِمْ عِندَ رَبِّهِمْ) (و اگر ببينى مجرمان را هنگامى كه در پيشگاه پروردگارشان سر به زير افكنده.)
«عند» در اين‌گونه آيات وقت حساب را می‌رساند و شايد تقدير آن (عِنْدَ حِسابِ رَبِّكُمْ) و نظير آن باشد.

۲.۷ - جانب و ناحيه

به معنای جانب و ناحيه، مثل‌: (وَ لَمّا جاءهُمْ كِتابٌ مِّنْ عِندِ اللّهِ...) (و هنگامى كه از طرف خداوند كتابى براى آنها آمد...)
(وَ يَقُولُونَ هُوَ مِنْ عِندِ اللّهِ وَ ما هُوَ مِنْ عِندِ اللّهِ) (و با صراحت مى‌گويند: «آن از سوى خداست.» با اين‌كه از سوى خدا نيست.)

۲.۸ - ظرف زمان و اعتقاد

ناگفته نماند «عند» براى ظرف زمان نيز آيد، مثل: «اتَيْتُكَ‌ عِنْدَ مَغيبِ الشَّمْسِ» ولى در قرآن براى زمان نيامده است.
همچنین به معنى اعتقاد آيد، مثل: «عِنْدى‌ انَّكَ عادِلٌ»


۱. قرشی بنابی، علی‌اکبر، قاموس قرآن، ج۵، ص۵۶.    
۲. راغب اصفهانی، حسین بن محمد، المفردات فی غریب القرآن، ص۵۹۰.    
۳. طریحی نجفی، مجمع البحرین، ج۳، ص۱۰۹.    
۴. بقره/سوره۲، آیه۱۹۸.    
۵. مکارم شیرازی، ناصر، ترجمه قرآن، ص۳۱.    
۶. طباطبایی، سید محمدحسین، تفسیر المیزان، ج۲، ص۷۹.    
۷. طباطبایی، سید محمدحسین، تفسیر المیزان، ترجمه محمدباقر موسوی، ج۲، ص۱۱۷.    
۸. طبرسی، فضل بن حسن، تفسیر مجمع البیان، ج۲، ص۵۲۷.    
۹. طبرسی، فضل بن حسن، تفسیر مجمع البیان، ترجمه محمد بیستونی، ج۲، ص۲۵۵.    
۱۰. انفال/سوره۸، آیه۳۵.    
۱۱. مکارم شیرازی، ناصر، ترجمه قرآن، ص۳۵.    
۱۲. طباطبایی، سید محمدحسین، تفسیر المیزان، ج۹، ص۷۳.    
۱۳. طباطبایی، سید محمدحسین، تفسیر المیزان، ترجمه محمدباقر موسوی، ج۹، ص۹۵.    
۱۴. طبرسی، فضل بن حسن، تفسیر مجمع البیان، ج۴، ص۸۳۱.    
۱۵. طبرسی، فضل بن حسن، تفسیر مجمع البیان، ترجمه محمد بیستونی، ج۱۰، ص۲۱۲.    
۱۶. بقره/سوره۲، آیه۵۴.    
۱۷. مکارم شیرازی، ناصر، ترجمه قرآن، ص۸.    
۱۸. طباطبایی، سید محمدحسین، تفسیر المیزان، ج۱، ص۱۸۹.    
۱۹. طباطبایی، سید محمدحسین، تفسیر المیزان، ترجمه محمدباقر موسوی، ج۱، ص۲۸۷.    
۲۰. طبرسی، فضل بن حسن، تفسیر مجمع البیان، ج۱، ص۲۳۹.    
۲۱. طبرسی، فضل بن حسن، تفسیر مجمع البیان، ترجمه محمد بیستونی، ج۱، ص۱۷۹.    
۲۲. آل عمران/سوره۳، آیه۱۹.    
۲۳. مکارم شیرازی، ناصر، ترجمه قرآن، ص۵۲.    
۲۴. طباطبایی، سید محمدحسین، تفسیر المیزان، ج۳، ص۱۲۰.    
۲۵. طباطبایی، سید محمدحسین، تفسیر المیزان، ترجمه محمدباقر موسوی، ج۳، ص۱۸۸.    
۲۶. طبرسی، فضل بن حسن، تفسیر مجمع البیان، ج۲، ص۷۱۷.    
۲۷. طبرسی، فضل بن حسن، تفسیر مجمع البیان، ترجمه محمد بیستونی، ج۳، ص۲۶۹.    
۲۸. انفال/سوره۸، آیه۲۲.    
۲۹. مکارم شیرازی، ناصر، ترجمه قرآن، ص۱۷۹.    
۳۰. طباطبایی، سید محمدحسین، تفسیر المیزان، ج۹، ص۴۲.    
۳۱. طباطبایی، سید محمدحسین، تفسیر المیزان، ترجمه محمدباقر موسوی، ج۹، ص۵۲.    
۳۲. طبرسی، فضل بن حسن، تفسیر مجمع البیان، ج۴، ص۸۱۸.    
۳۳. طبرسی، فضل بن حسن، تفسیر مجمع البیان، ترجمه محمد بیستونی، ج۱۰، ص۱۹۰.    
۳۴. بقره/سوره۲، آیه۶۲.    
۳۵. مکارم شیرازی، ناصر، ترجمه قرآن، ص۱۰.    
۳۶. بقره/سوره۲، آیه۱۱۰.    
۳۷. مکارم شیرازی، ناصر، ترجمه قرآن، ص۱۷.    
۳۸. طباطبایی، سید محمدحسین، تفسیر المیزان، ج۲۰، ص۷۷.    
۳۹. طباطبایی، سید محمدحسین، تفسیر المیزان، ترجمه محمدباقر موسوی، ج۲۰، ص۱۱۹.    
۴۰. طبرسی، فضل بن حسن، تفسیر مجمع البیان، ج۱۰، ص۵۷۶.    
۴۱. طبرسی، فضل بن حسن، تفسیر مجمع البیان، ترجمه محمد بیستونی، ج۲۶، ص۴۱.    
۴۲. آل عمران/سوره۳، آیه۱۶۹.    
۴۳. مکارم شیرازی، ناصر، ترجمه قرآن، ص۷۲.    
۴۴. طبرسی، فضل بن حسن، تفسیر مجمع البیان، ج۲، ص۸۸۳.    
۴۵. طبرسی، فضل بن حسن، تفسیر مجمع البیان، ترجمه محمد بیستونی، ج۴، ص۳۳۸.    
۴۶. فصّلت/سوره۴۱، آیه۳۸.    
۴۷. مکارم شیرازی، ناصر، ترجمه قرآن، ص۴۸۰.    
۴۸. طباطبایی، سید محمدحسین، تفسیر المیزان، ج۱۷، ص۳۹۳.    
۴۹. طباطبایی، سید محمدحسین، تفسیر المیزان، ترجمه محمدباقر موسوی، ج۱۷، ص۵۹۷.    
۵۰. طبرسی، فضل بن حسن، تفسیر مجمع البیان، ج۹، ص۲۲.    
۵۱. طبرسی، فضل بن حسن، تفسیر مجمع البیان، ترجمه محمد بیستونی، ج۲۲، ص۶۵.    
۵۲. راغب اصفهانی، حسین بن محمد، المفردات فی غریب القرآن، ص۵۹۰.    
۵۳. ذاریات/سوره۵۱، آیه۳۳-۳۴.    
۵۴. مکارم شیرازی، ناصر، ترجمه قرآن، ص۵۲۲.    
۵۵. طباطبایی، سید محمدحسین، تفسیر المیزان، ج۱۸، ص۳۷۹.    
۵۶. طباطبایی، سید محمدحسین، تفسیر المیزان، ترجمه محمدباقر موسوی، ج۱۸، ص۵۶۹.    
۵۷. طبرسی، فضل بن حسن، تفسیر مجمع البیان، ج۹، ص۲۳۸.    
۵۸. طبرسی، فضل بن حسن، تفسیر مجمع البیان، ترجمه محمد بیستونی، ج۲۳، ص۳۱۵.    
۵۹. طبرسی، فضل بن حسن، تفسیر مجمع البیان، ج۵، ص۲۸۲.    
۶۰. طبرسی، فضل بن حسن، تفسیر مجمع البیان، ترجمه محمد بیستونی، ج۱۲، ص۱۰۵.    
۶۱. بقره/سوره۲، آیه۷۶.    
۶۲. مکارم شیرازی، ناصر، ترجمه قرآن، ص۱۱.    
۶۳. طبرسی، فضل بن حسن، تفسیر مجمع البیان، ج۱، ص۲۸۷.    
۶۴. طبرسی، فضل بن حسن، تفسیر مجمع البیان، ترجمه محمد بیستونی، ج۱، ص۲۲۷.    
۶۵. آل عمران/سوره۳، آیه۷۳.    
۶۶. مکارم شیرازی، ناصر، ترجمه قرآن، ص۵۹.    
۶۷. طباطبایی، سید محمدحسین، تفسیر المیزان، ج۳، ص۲۵۸.    
۶۸. طباطبایی، سید محمدحسین، تفسیر المیزان، ترجمه محمدباقر موسوی، ج۳، ص۴۰۹.    
۶۹. طبرسی، فضل بن حسن، تفسیر مجمع البیان، ج۲، ص۷۷۵.    
۷۰. طبرسی، فضل بن حسن، تفسیر مجمع البیان، ترجمه محمد بیستونی، ج۴، ص۱۲۶.    
۷۱. سجده/سوره۳۲، آیه۱۲.    
۷۲. مکارم شیرازی، ناصر، ترجمه قرآن، ص۴۱۶.    
۷۳. طباطبایی، سید محمدحسین، تفسیر المیزان، ج۱۶، ص۲۵۲.    
۷۴. طباطبایی، سید محمدحسین، تفسیر المیزان، ترجمه محمدباقر موسوی، ج۱۶، ص۳۷۸.    
۷۵. طبرسی، فضل بن حسن، تفسیر مجمع البیان، ج۸، ص۵۱۵.    
۷۶. طبرسی، فضل بن حسن، تفسیر مجمع البیان، ترجمه محمد بیستونی، ج۱۹، ص۲۱۷.    
۷۷. بقره/سوره۲، آیه۸۹.    
۷۸. مکارم شیرازی، ناصر، ترجمه قرآن، ص۱۴.    
۷۹. طبرسی، فضل بن حسن، تفسیر مجمع البیان، ج۱، ص۳۱۱.    
۸۰. طبرسی، فضل بن حسن، تفسیر مجمع البیان، ترجمه محمد بیستونی، ج۱، ص۲۵۷.    
۸۱. آل عمران/سوره۳، آیه۷۸.    
۸۲. مکارم شیرازی، ناصر، ترجمه قرآن، ص۶۰.    
۸۳. طباطبایی، سید محمدحسین، تفسیر المیزان، ج۳، ص۲۶۶.    
۸۴. طباطبایی، سید محمدحسین، تفسیر المیزان، ترجمه محمدباقر موسوی، ج۳، ص۴۲۰.    
۸۵. طبرسی، فضل بن حسن، تفسیر مجمع البیان، ج۲، ص۷۸۰.    
۸۶. طبرسی، فضل بن حسن، تفسیر مجمع البیان، ترجمه محمد بیستونی، ج۴، ص۱۳۷.    



قرشی بنابی، علی‌اکبر، قاموس قرآن، برگرفته از مقاله «عند»، ج۵، ص۵۶.    






جعبه ابزار