عُلُوّ (مفردات‌قرآن)

عُلُوّ (به ضم عین، لام و تشدید واو) از واژگان قرآن کریم به معنای ارتفاع ، تکبّر و طغیان است.

عُلُوّ به معنى ارتفاع است.
عُلُوّ مثل عُتُوّ و در معناى تكبّر و طغيان نيز به‌كار رود.

به موردی از عُلُوّ که در قرآن به‌ کار رفته است، اشاره می‌شود:

(لَتُفْسِدُنَّ فِي الْأَرْضِ مَرَّتَيْنِ وَ لَتَعْلُنَ‌ عُلُوًّا كَبِيراً)
«حتما حتما دوبار در زمين فساد و طغيان بزرگ می‌كنيد.»

۱.	↑ قرشی بنابی، علی‌اکبر، قاموس قرآن، ج۵، ص۳۷.
۲.	↑ راغب اصفهانی، حسین، المفردات فی غریب القرآن، ص۵۸۲.
۳.	↑ طریحی نجفی، فخرالدین، مجمع البحرین، ج۱، ص۳۰۲.
۴.	↑ اسراء/سوره۱۷، آیه۴.
۵.	↑ طباطبایی، سید محمدحسین، تفسیر المیزان، ترجمه محمدباقر موسوی، ج۱۳، ص۵۰.
۶.	↑ طباطبایی، سید محمدحسین، تفسیر المیزان، ج۱۳، ص۳۸.
۷.	↑ طبرسی، فضل بن حسن، تفسیر مجمع البیان، ترجمه محمد بیستونی، ج۱۴، ص۸۹.
۸.	↑ طبرسی، فضل بن حسن، تفسیر مجمع البیان، ج۶، ص۶۱۴-۶۱۵.