عُرْجون (مفردات‌قرآن)
ذخیره مقاله با فرمت پی دی اف
عُرْجون (به ضم عین و سکون راء) از
واژگان قرآن کریم به معنای بند خوشه خرماست که بعد از قطع خوشه در درخت می‌ماند و پس از چندی خشکیده و کج شده مثل هلال می‌گردد و رنگش نیز زرد است. این کلمه فقط یکبار در
قرآن آمده است.
عُرْجون بند خوشه خرماست که بعد از قطع خوشه در درخت می‌ماند و پس از چندی خشکیده و کج شده مثل هلال می‌گردد و رنگش نیز زرد است. در
الصحاح و
اقرب الموارد و
المنجد گوید: «الْعُرْجُونُ اَصْلُ العِذْقِ الذی یعوج و تقطع عنه الشماریخ فیبقی علی النخل یابسا».
(وَ الْقَمَرَ قَدَّرْناهُ مَنازِلَ حَتَّی عادَ کَالْعُرْجُونِ الْقَدِیمِ) «برای ماه منازلی قرار دادیم که از لحاظ رؤیت مردم تا به صورت بند خوشه کهنه در آمد.»
مراد از عرجون در آیه ظاهرا حال
قمر در اواخر
ماه است که به تدریج کاسته شده تا به صورت بند خوشه خشکیده
خرما در می‌آید. البته این نسبت به رؤیت ما است وگرنه همواره نیم کره قمر رو به
آفتاب و روشن است.
این کلمه فقط یک بار در قرآن آمده است.
•
قرشی بنابی، علی‌اکبر، قاموس قرآن، برگرفته از مقاله «عرجون»، ج۴، ص۳۱۵.
