عَلَن (مفردات‌قرآن)

عَلَن (به فتح عین و لام) و عَلانِيه (به فتح عین) از واژگان قرآن کریم به معنای آشكار شدن است.

عَلَن و عَلانِيَه به معنای آشکار و آشكار شدن است.
«عَلَنَ‌ الْأَمْرُ عُلُوناً وَ عَلَناً و عَلانِيَةً: ظَهَرَ وَ انْتَشَرَ»

به موردی از عَلَن که در قرآن به‌ کار رفته است، اشاره می‌شود:

(وَ أَنْفَقُوا مِمَّا رَزَقْناهُمْ سِرًّا وَ عَلانِيَةً)
(و از آنچه به آن‌ها روزى داده‌ايم، پنهان و آشكار، انفاق مى‌كنند.)

۱.	↑ قرشی بنابی، علی‌اکبر، قاموس قرآن، ج۵، ص۳۶.
۲.	↑ راغب اصفهانی، حسین، المفردات فی غریب القرآن، ص۵۸۲.
۳.	↑ طریحی نجفی، فخرالدین، مجمع البحرین، ج۶، ص۲۸۲.
۴.	↑ شرتونی، سعید، اقرب الموارد فی فصح العربیة و الشوارد، ج۳، ص۶۳۳.
۵.	↑ رعد/سوره۱۳، آیه۲۲.
۶.	↑ مکارم شیرازی، ناصر، ترجمه قرآن‌، ص۲۵۲.
۷.	↑ طباطبایی، سید محمدحسین، تفسیر المیزان، ترجمه محمدباقر موسوی، ج۱۱، ص۴۷۱.
۸.	↑ طباطبایی، سید محمدحسین، تفسیر المیزان، ج۱۱، ص۳۴۴.
۹.	↑ طبرسی، فضل بن حسن، تفسیر مجمع البیان، ترجمه محمد بیستونی، ج۱۳، ص۵۵.
۱۰.	↑ طبرسی، فضل بن حسن، تفسیر مجمع البیان، ج۶، ص۴۴۴.