عود

ذخیره مقاله با فرمت پی دی اف

---

عُود چوبی قهوه‌ای رنگ، داراى بوی خوش هنگام سوختن می‌باشد.

---

از آن به مناسبت در بابهاى طهارت و حج نام برده‌اند.

---

خوش بو کردن بدن و لباس به عود مستحب است.

---

در حرمت يا کراهت خوش بو کردن بدن و کفن میّت به غير کافور و ذریره، همچون مشک و عود اختلاف است.

---

خوش بو کردن مُحرم خود را با عود، مشک و عنبر حرام و موجب ثبوت کفاره است. البته مشهور خصوصيتى براى عطرهای ياد شده نمى‌بينند و هرگونه عطرى را بر محرم حرام مى‌دانند.
از دیدگاه امام خمینی یکی از محرمات احرام، «استعمال عطریات است از قبیل مشک و زعفران و کافور و عود و عنبر، بلکه مطلق عطر هر قسم که باشد.» و «مالیدن عطر بر بدن و لباس جایز نیست و همین طور پوشیدن لباسی که بوی عطر می‌دهد اگرچه قبلاً به آن عطر مالیده شده باشد.»
همچنین «خوردن چیزی که در آن چیزی است که بوی خوش می‌دهد مثل زعفران جایز نیست.» محرم حتی «از گل‌ها یا سبزی‌هایی که بوی خوش می‌دهد باید اجتناب کند، مگر بعضی انواع که صحرایی است، مثل «بومادران» و «درمنه» و «خزامی» که می‌گویند از خوشبوترین گل‌ها است.» و «احتیاط آن است که از «دارچینی» و «زنجبیل» و «هل» و امثال آنها اجتناب کند اگرچه اقوا حرام نبودن آن است.» البته «از میوه‌های خوشبو از قبیل سیب و بِه اجتناب لازم نیست، و خوردن آنها و بوییدن آنها مانع ندارد، لکن احتیاط آن است که بوییدن را ترک کند.» به هر حال محرم «اگر به پوشیدن لباس یا خوردن غذایی که بوی خوش می‌دهد اضطرار پیدا کند باید دماغ خود را بگیرد که بوی خوش به آن نرسد.»
و «اقوا حرمت گرفتن دماغ است از بوی بد، لکن فرار کردن از بوی بد به تند رفتن عیب ندارد.» و «خرید و فروش عطریات اشکال ندارد لکن نباید آنها را برای امتحان بو کند یا استعمال کند.»
و «مشهور آن است که استعمال خلوق کعبه - و آن چیزی است که کعبه را به آن خوش‌بو می‌کنند - حرام نیست، لکن چون معلوم نیست که خلوق چیست احتیاط آن است که اجتناب کند از بوی خوشی که در کعبه است.»

---