زنجبیل
ذخیره مقاله با فرمت پی دی اف
زنجبیل نوعی
ادویه است که در طعم دادن از آن استفاده می شود.
زنجبیل
ساقه زیر زمینى گیاهى
معطر به همین نام می باشد.
از آن به مناسبت در باب
صلات و
حج نام برده‌اند.
به تصریح برخى،
سجده بر چیزى مثل زنجبیل که خوردن آن متعارف است،
صحیح نیست.
آیا اجتناب از مثل زنجبیل که نه از آن
عطر گرفته مى‌شود و نه کاشتن آن بدین منظور است، بر
محرم واجب است یا نه؟ مسئله محل اختلاف مى‌باشد.
به عقیده
امام خمینی که در کتاب
تحریرالوسیله و کتاب
مناسک حج متذکر شده‌اند گرچه «استعمال عطریات از قبیل مشک و زعفران و کافور و عود و عنبر، بلکه مطلق عطر هر قسم که باشد»
از
محرمات احرام است، حتی «مالیدن عطر بر
بدن و
لباس جایز نیست و همین‌طور
پوشیدن لباسی که بوی عطر می‌دهد اگرچه قبلاً به آن عطر مالیده شده باشد.»
و نیز خوردن هرچه که در آن چیزی است که بوی خوش می‌دهد مثل
زعفران جایز نیست.
و این‌که محرم باید در حال احرام «از گل‌ها یا سبزی‌هایی که بوی خوش می‌دهد باید اجتناب کند، مگر بعضی انواع که صحرایی است، مثل «بومادران» و «درمنه» و «خزامی» که می‌گویند از خوشبوترین گل‌ها است»
لکن در خصوص زنجبیل می‌فرمایند:
احتیاط (استحبابی) آن است که از «دارچینی» و «زنجبیل» و «هل» و امثال آنها اجتناب کند اگرچه اقوا حرام نبودن آن است.
وجه عدم حرمت زنجبیل و دارچین بنا بر قول به اختصاص حرمت به بعض انواع عطر واضح است ولی بنا بر نظر مشهور که معتقد بر حرمت عطر علی الاطلاق است به دلیل آن است که این دو به لحاظ این‌که غالباً برای بوییدن بودن در معنای عطر مدخلیت دارد از انواع عطر نیستند.
•
فرهنگ فقه مطابق مذهب اهل بیت، ج۴، ص۳۰۳. •
ساعدی، محمد، (مدرس حوزه و پژوهشگر) ،
موسسه تنظیم و نشر آثار امام خمینی
