• خواندن
  • نمایش تاریخچه
  • ویرایش
 

زَنْجَبیل (مفردات‌قرآن)

ذخیره مقاله با فرمت پی دی اف


منبع: زَنْجَبیل (قاموس قرآن (جلد ۳))
مقالات مرتبط: زَنْجَبیلاً (لغات‌قرآن)، زنجبیل.


زَنْجَبیل (به فتح زاء، سکون نون و فتح جیم) از واژگان قرآن کریم به معنای نوعی ادویه است.
اين كلمه يک‌بار در قرآن کریم آمده است.


زَنْجَبيل‌
[۱] قرشی بنابی، علی‌اکبر، قاموس قرآن، ج۳، ص۱۸۰.    
[۲] طریحی نجفی، فخرالدین، مجمع البحرین، ت الحسینی، ج۵، ص۳۸۶.    
به معنای نوعی ادویه است.


به موردی از زَنْجَبيل‌ که در قرآن به‌ کار رفته است، اشاره می‌شود:

۲.۱ - زَنْجَبِيلًا (آیه ۱۷ سوره انسان)

(وَ يُسْقَوْنَ فِيها كَأْساً كانَ مِزاجُها زَنْجَبِيلًا)
[۳] انسان/سوره۷۶، آیه۱۷.    

(و در آن جا از جام‌هايى سيراب مى‌شوند لبريز از شراب طهورى كه آميخته با زنجبيل است.)
[۴] مکارم شیرازی، ناصر، ترجمه قرآن، ص۵۷۹.    
[۵] طباطبایی، سید محمدحسین، تفسیر المیزان، ترجمه محمدباقر موسوی، ج۲۰، ص۲۰۸.    
[۶] طباطبایی، سید محمدحسین، تفسیر المیزان، ج۲۰، ص۱۳۰.    
[۷] طبرسی، فضل بن حسن، تفسیر مجمع البیان، ترجمه محمد بیستونی، ج۲۶، ص۱۷۶.    
[۸] طبرسی، فضل بن حسن، تفسیر مجمع البیان، ج۱۰، ص۲۲۲.    

زنجبيل معروف است در مجمع، صافی و تفسیر بیضاوی گفته‌اند: عرب از شراب ممزوج با زنجبيل بسيار خوشش می‌آيد.
[۹] طبرسی، فضل بن حسن، تفسیر مجمع البیان، ج۱۰، ص۶۲۲.    
[۱۰] فیض کاشانی، محسن، تفسیر صافی، ج۷، ص۳۶۲.    
[۱۱] بیضاوی، عبدالله بن عمرو، تفسیر بیضاوی، ج۵، ص۴۲۹.    

در اقرب آن را زنجبيل مشهور و نيز به معنى خمر گفته است.
[۱۲] شرتونی، سعید، أقرب الموارد فی فصح العربیة و الشوارد، ج۲، ص۵۶۱.    
ناگفته نماند اين كلمه كه يكبار در قرآن آمده نكره است و نمی‌شود آن را زنجبيل ساده دنیا دانست بلكه زنجبيل به خصوصى است.
طبرسی در ذيل آيه فوق از ابن عباس نقل می‌كند كه: هر چه خدا از نعم بهشتى در قرآن وصف كرده نظير آن در دنيا نيست و خدا آن را به اسم معروف ذكر كرده (تا مردم بدانند).
[۱۳] طبرسی، فضل بن حسن، تفسیر مجمع البیان، ج۱۰، ص۶۲۲.    


اين كلمه يک‌بار در قرآن کریم آمده است.
[۱۴] انسان/سوره۷۶، آیه۱۷.    



۱. ↑ قرشی بنابی، علی‌اکبر، قاموس قرآن، ج۳، ص۱۸۰.    
۲. ↑ طریحی نجفی، فخرالدین، مجمع البحرین، ت الحسینی، ج۵، ص۳۸۶.    
۳. ↑ انسان/سوره۷۶، آیه۱۷.    
۴. ↑ مکارم شیرازی، ناصر، ترجمه قرآن، ص۵۷۹.    
۵. ↑ طباطبایی، سید محمدحسین، تفسیر المیزان، ترجمه محمدباقر موسوی، ج۲۰، ص۲۰۸.    
۶. ↑ طباطبایی، سید محمدحسین، تفسیر المیزان، ج۲۰، ص۱۳۰.    
۷. ↑ طبرسی، فضل بن حسن، تفسیر مجمع البیان، ترجمه محمد بیستونی، ج۲۶، ص۱۷۶.    
۸. ↑ طبرسی، فضل بن حسن، تفسیر مجمع البیان، ج۱۰، ص۲۲۲.    
۹. ↑ طبرسی، فضل بن حسن، تفسیر مجمع البیان، ج۱۰، ص۶۲۲.    
۱۰. ↑ فیض کاشانی، محسن، تفسیر صافی، ج۷، ص۳۶۲.    
۱۱. ↑ بیضاوی، عبدالله بن عمرو، تفسیر بیضاوی، ج۵، ص۴۲۹.    
۱۲. ↑ شرتونی، سعید، أقرب الموارد فی فصح العربیة و الشوارد، ج۲، ص۵۶۱.    
۱۳. ↑ طبرسی، فضل بن حسن، تفسیر مجمع البیان، ج۱۰، ص۶۲۲.    
۱۴. ↑ انسان/سوره۷۶، آیه۱۷.    


قرشی بنایی، علی‌اکبر، قاموس قرآن، برگرفته از مقاله «زنجبیل»، ج۳، ص۱۸۰.    


رده‌های این صفحه : مفردات قرآن | واژه شناسی واژگان سوره انسان
جعبه ابزار