• خواندن
  • نمایش تاریخچه
  • ویرایش
 

زنجبیل (مفردات‌قرآن)

ذخیره مقاله با فرمت پی دی اف




زَنْجَبیل (به فتح زاء و سکون نون و فتح جیم) یکی از مفردات به کار رفته در قرآن کریم و نوعی ادویه است.



زَنْجَبيل‌: (وَ يُسْقَوْنَ فِيها كَأْساً كانَ مِزاجُها زَنْجَبِيلًا) (و در آن جا از جام‌هايى سيراب مى‌شوند لبريز از شراب طهورى كه آميخته با زنجبيل است.)
زنجبيل معروف است در مجمع و صافی و تفسیر بیضاوی گفته‌اند: عرب از شراب ممزوج با زنجبيل بسيار خوشش می‌آيد. در اقرب آن را زنجبيل مشهور و نيز به معنى خمر گفته است.
[۹] شرتونی، سعید، اقرب الموارد، ذیل واژه «زنجبیل».

ناگفته نماند اين كلمه كه يكبار در قرآن آمده نكره است و نمی‌شود آن را زنجبيل ساده دنیا دانست بلكه زنجبيل به خصوصى است. طبرسی در ذيل آيه فوق از ابن عباس نقل می‌كند كه: هر چه خدا از نعم بهشتى در قرآن وصف كرده نظير آن در دنيا نيست و خدا آن را به اسم معروف ذكر كرده (تا مردم بدانند).


۱. قرشی بنایی، علی‌اکبر، قاموس قرآن، ج۳، ص۱۸۰.    
۲. مصطفوی، حسن، التحقیق فی کلمات القرآن، ج۴، ص۳۵۱.    
۳. طریحی، فخرالدین، مجمع البحرین، ت الحسینی، ج۵، ص۳۸۶.    
۴. دهر/سوره۷۶، آیه۱۷.    
۵. مکارم شیرازی، ناصر، ترجمه قرآن، ص۵۷۹.    
۶. طبرسی، فضل بن حسن،مجمع البیان فی تفسیر القرآن، ج۱۰، ص۶۲۲.    
۷. فیض کاشانی،محسن، التفسیر الصافی، ج۷، ص۳۶۲.    
۸. بیضاوی، عبدالله بن عمر، تفسیر البیضاوی، ج۵، ص۴۲۹.    
۹. شرتونی، سعید، اقرب الموارد، ذیل واژه «زنجبیل».
۱۰. طبرسی، فضل بن حسن، مجمع البیان فی تفسیر القرآن، ج۱۰، ص۶۲۲.    



قرشی بنایی، علی‌اکبر، قاموس قرآن، برگرفته از مقاله «زنجبیل»، ج۳، ص۱۸۰.    






جعبه ابزار