عنید (مفردات‌قرآن)
ذخیره مقاله با فرمت پی دی اف
عَنيد (به فتح عین و کسر نون) یکی از مفردات به کار رفته در
قرآن کریم به معنای طاغى و كسيكه دانسته با
حق عناد و مخالفت كند، می‌باشد.
عَنِيد: طاغى و كسيكه دانسته با
حق عناد و مخالفت كند.
در
قاموس آمده: «عَنَدَ عَنُوداً: خالَفَ الْحَقَّ وَ رَدَّهُ عارِفاً بِهِ فَهُوَ عَنيدٌ».
در
مجمع فرموده: عنيد مبالغه عاند است و عناد آنست كه دانسته و از روى
تکبّر يا
ستم از حق امتناع كند. {{قاموس:
|۱}}
(وَ عَصَوْا رُسُلَهُ وَ اتَّبَعُوا أَمْرَ كُلِّ جَبَّارٍ عَنِيدٍ) «از
پیامبران خدا نافرمانى كردند و امر هر ستمگر طاغى و ستيزه‌گر را اطاعت كردند».
(إِنَّهُ كانَ لِآياتِنا عَنِيداً) «او راجع بآيات ما مخالف و ستيزه‌گر بود».
اين كلمه در
سوره ابراهیم و
ق نيز آمده است.
قرشی بنابی، علی‌اکبر، قاموس قرآن، برگرفته از مقاله "عنید"، ج۵، ص۵۶.
