علا (مفردات‌قرآن)
ذخیره مقاله با فرمت پی دی اف
عَلا و
عَلاء (به فتح عین) از
واژگان قرآن کریم به معنای بلندى، برترى و رفعت شأن است.
عَلا عُلْو (بر وزن قُفْل) بلندى است.
عَلاء: برترى و رفعت شأن است.
عَلا، از نَصَرَ يَنْصُرُ آيد مثل
«عَلَا الشَّىْ‌ءُ وَ النَّهارُ يَعْلُوا عُلُوّاً: ارْتَفَعَ.» عَلاء، از باب
عَلِمَ يَعْلَمُ آيد
«عَلى فُلَانٌ فِى المَكارِمِ يَعْلى عَلاءً: شَرُفَ.» اين خلاصه فرق آن دو است و گرنه در جاى همديگر نيز به كار می‌روند.
علو به مناسبت معنى اولى در قهر ، غلبه و تكبّر نيز استعمال می‌شود.
به مواردی از
عَلا که در قرآن به کار رفته است، اشاره می‌شود:
(إِذاً لَذَهَبَ كُلُّ إِلهٍ بِما خَلَقَ وَ لَعَلا بَعْضُهُمْ عَلى بَعْضٍ) «آن‌گاه هر
خدا مخلوق خويش تصاحب می‌كرد و يكى بر ديگرى غلبه و برترى می‌كرد.»
(إِنَّ فِرْعَوْنَ عَلا فِي الْأَرْضِ وَ جَعَلَ أَهْلَها شِيَعاً) «
فرعون در زمين طغيان كرد و
ظلم پيشه گرفت و مردم آن‌را فرقه‌ها كرد.»
(وَ لِيُتَبِّرُوا ما عَلَوْا تَتْبِيراً) «و تا هلاک كنند آن‌چه را كه غلبه كردند هلاک وحشتناكى.»
(لَتُفْسِدُنَّ فِي الْأَرْضِ مَرَّتَيْنِ وَ لَتَعْلُنَ عُلُوًّا كَبِيراً) «حتما حتما دوبار در زمين
فساد و طغيان بزرگ می‌كنيد.»
قرشی بنابی، علی‌اکبر، قاموس قرآن، برگرفته از مقاله «علا»، ج۵، ص۳۶.
