عادیات (لغات‌قرآن)
ذخیره مقاله با فرمت پی دی اف
عاديات:(وَ الْعادِياتِ ضَبْحاً) «عاديات» جمع
«عادية» از مادّه «
عَدْو» (بر وزن صبر) در اصل، به معناى گذشتن و جدا شدن است،
خواه قلباً بوده باشد، كه آن را «عداوت» گويند، و يا در حركت خارجى، كه آن را «عدو» (دويدن) مى‌خوانند، و گاه در معاملات، كه آن را «عدوان» مى‌نامند، و در اين‌جا منظور همان دويدن با سرعت است.
(وَ الْعَادِيَاتِ ضَبْحًا) (سوگند به اسبان دونده مجاهدان در حالى كه نفس زنان به پيش مى‌تاختند.)
علامه طباطبایی در
تفسیر المیزان می‌فرماید: کلمه عاديات از مصدر عدو است، كه به معناى دويدن به سرعت است، و كلمه ضبح به معناى صوتى است كه از نفس نفس زدن اسبان در حين دويدن شنيده مى‌شود، و آن‌چه معهود در ذهن همه و معروف در بين اهل لسان است، اين است كه اين كلمه در خصوص اسبان به كار مى‌رود.
(دیدگاه
شیخ طبرسی در
مجمع البیان:
)
•
مکارم شیرازی، ناصر، لغات در تفسیر نمونه، بر گرفته از مقاله «عادیات»، ص۳۶۹.
