چنان‌که از تجاوز نسبت به افعال انسان در ارتباط با خودش به افراط ، اسراف و تبذیر تعبیر مى‌شود. این عنوان به مناسبت در بابهایى نظیر طهارت، صلات، صوم، حج، جهاد و دیات به کار رفته است.
دیهقتلبرده- اعم از غلام و کنیز- تا زمانى که از مقدار دیه انسان آزاد فراتر نرفته، قیمت آن است و در صورت تجاوز از مقدار دیه حر، دیه آن به اندازه دیه فرد آزاد خواهد بود
اگر مکلف در به جا آوردن جزئی از عبادت پس از تجاوز از محل آن شک کند- مثلا در نماز پس از به جا آوردن سجده شک کند رکوع را گزارده یا نه- براساس قاعده تجاوز از محل، نباید به شک خود اعتنا کند و بر این شک هیچ اثرى مترتّب نیست. ملاک قاعده تجاوز، شک در اتیان جزء است نه شک در صحت با احراز وجود آن.
