طیّب
ذخیره مقاله با فرمت پی دی اف
طَیّب مقابل خبیث است.
واژه طیّب در
قرآن کریم، صفت خوردنیها و آشامیدنیها
اشخاص، همچون مؤمن
رفتارها و گفتارها
مکانها
و غیر آن‌ها از قبیل
خاک قرار گرفته است.
منظور در این نوشتار، کاربرد نخست است.
خوردنی و آشامیدنی طیّب یعنی آنچه که طبع غالب انسانها در مناطق و زمانهای مختلف با نژادها و آیین‌های متفاوت از آن تنفر ندارد؛ بلکه از خوردن و نوشیدن آن لذّت می‌برد.
البته طیّب در معنای حلال، پاک و نیز چیزی که وجودش برای انسان زیانی ندارد، مانند هوای مطبوع و معتدل نیز به کار رفته است و به چنین هوایی هوای طیّب گفته می‌شود.
در مقام نقل حدیث از امامان علیهم السّلام، چنانچه از عنوان «طیّب» استفاده شود، مراد
امام هادی علیه السّلام است.
از احکام عنوان یاد شده در باب اطعمه و اشربه سخن گفته‌اند.
خداوند در قرآن کریم، در آیات متعدد از
حلال بودن طیّبات سخن گفته است.
چنان که در آیات زیادی به روزی دادن طیّبات به بندگان اشاره کرده
و فرستادگان خود را به خوردن طیّبات دستور داده
و از بهره گرفتن از خبائث (خبیث) منع کرده است.
برای تشخیص طیّب از خبیث در مواردی که شرع مقدس بدان تصریح نکرده است، به
عرف متوسط عرف بدور از
افراط و
تفریط که نه اهل دقت در حدّ
وسواس است و نه بی مبالات و مسامحه گر رجوع می‌شود.
در موارد شک نیز
اصل حلیّت جاری می‌گردد.
فرهنگ فقه مطابق مذهب اهل بیت علیهم‌السلام، ج۵، ص۲۴۶، برگرفته از مقاله«طیب».
