طَرْد (مفردات‌نهج‌البلاغه)
ذخیره مقاله با فرمت پی دی اف
طَرْد (به فتح طاء و سکون راء) از
واژگان نهج البلاغه به معنای راندن از روی بی اعتنائی است.
حضرت علی (علیه‌السلام) راجع به حوادث زمان بعد از خود و... از این واژه استفاده نموده است.
طَرْد به معنای راندن از روی بی‌اعتنائی آمده است.
و «اطّراد» راندن «
أَطْرَدْتُهُ إِذا جَعَلْتَهُ شَريداً طَريداً.»
برخی از مواردی که در «
نهج‌البلاغه» به کار رفته است، به شرح ذیل می‌باشد:
امام (صلوات‌الله‌علیه) بعد از زخمی شدن به دست
ابن ملجم، ضمن کلامی فرمود:
«كَمْ أَطْرَدْتُ الاَيّامَ أَبْحَثُها عَنْ مَكْنونِ هذا الاَمْرِ، فَأَبَى اللهُ إِلاّ إِخْفاءَهُ.» «چه روزهايى كه من به بحث و كنجكاوى از اسرار و حقيقت اين امر (
اجل) پرداختم، ولى
خداوند جز اخفاى آن را نخواست.»
منظور از اطراد ایام گذراندن و پشت سر گذاشتن آن‌هاست.
در «ابل» جمله:
«حَتَّى يَطْرُدَها عَنْهُ كَما تُطْرَدُ غَريبَةُ الاِْبلِ.» «همان گونه كه ساربان
شتر غريب را از گلّه دور مى‌سازد.»
در
خطبه ۱۰۶ فرمود:
«أُخْراهُمْ كَالاِْبِلِ الْهيمِ الْمَطْرودَةِ.» «شتر عطشان رانده شده.»
راجع به زمان بعد از خود فرموده:
«فالْكِتابُ يَوْمَئِذ وَ أَهْلُهُ مَنْفِيّانِ طَريدانِ، وَ صاحِبانِ مُصْطَحِبانِ.» «
قرآن و اهل قرآن در آن روز دو طرد شده و نفی شده خواهند بود و دو رفیق همراه که کسی آندو را پناه نخواهد داد.»
این ماده نه بار در «نهج‌البلاغه» آمده است.
قرشی بنابی، علی‌اکبر، مفردات نهج البلاغه، برگرفته از مقاله «طرد»، ج۲، ص۶۷۲.
