طَرْح (مفردات‌قرآن)

طَرْح (به فتح طاء و سکون راء) از واژگان قرآن کریم به معنای‌ انداختن و دور کردن است.
این واژه یک بار در قرآن به کار رفته است.

طَرْح به معنای‌ انداختن و دور کردن است.
طروح به معنی مکان بعید است چنان‌که در مفردات آمده‌ است.

به مواردی از طَرْح که در قرآن به‌ کار رفته است، اشاره می‌شود:

(اقْتُلُوا یُوسُفَ اَوِ اطْرَحُوهُ‌ اَرْضاً)
(یوسف را به قتل رسانيد؛ يا او را به سرزمين دوردستى بيفكنيد.)

این کلمه یک بار در قرآن کریم به کار رفته است.

۱.	↑ قرشی بنابی، علی‌اکبر، قاموس قرآن، ج۴، ص۲۰۷.
۲.	↑ راغب اصفهانی، حسین، المفردات، ط دارالقلم، ص۵۱۷.
۳.	↑ طریحی نجفی، فخرالدین، مجمع البحرین، ت الحسینی، ج۲، ص۳۹۲.
۴.	↑ راغب اصفهانی، حسین، المفردات، ط دارالقلم، ص۵۱۷.
۵.	↑ یوسف/سوره۱۲، آیه۹.
۶.	↑ مکارم شیرازی، ناصر، ترجمه قرآن، ص۲۳۶.
۷.	↑ طباطبایی، سید محمدحسین، تفسیر المیزان، ترجمه محمدباقر موسوی، ج۱۱، ص۱۳۰.
۸.	↑ طباطبایی، سید محمدحسین، تفسیر المیزان، ج۱۱، ص۹۶-۹۷.
۹.	↑ طبرسی، فضل بن حسن، تفسیر مجمع البیان، ترجمه محمد بیستونی، ج۱۲، ص۱۶۸.
۱۰.	↑ طبرسی، فضل بن حسن، تفسیر مجمع البیان، ج۵، ص۳۲۴-۳۲۵.
۱۱.	↑ یوسف/سوره۱۲، آیه۹.