• خواندن
  • نمایش تاریخچه
  • ویرایش
 

طوفان (لغات‌قرآن)

ذخیره مقاله با فرمت پی دی اف





طوفان: (عَلَيْهِمُ الطُّوفانَ)
«طوفان» از مادّه‌ «طوف» (بر وزن خوف) به معناى موجود گردنده و طواف كننده است؛ سپس به هر حادثه‌اى كه انسان را احاطه كند، طوفان گفته شده. ولى در لغت عرب، بيشتر به سيلاب‌ها و امواج گردنده و كوبنده‌اى گفته مى‌شود كه خانه‌ها را ويران مى‌كند و درختان را از ريشه برمى‌كند (اگر چه در زبان فارسى امروز، طوفان، بيشتر به بادهاى شديد و كوبنده اطلاق مى‌گردد).



(فَأَرْسَلْنَا عَلَيْهِمُ الطُّوفَانَ وَالْجَرَادَ وَالْقُمَّلَ وَالضَّفَادِعَ وَالدَّمَ آيَاتٍ مُّفَصَّلاَتٍ فَاسْتَكْبَرُواْ وَكَانُواْ قَوْمًا مُّجْرِمِينَ) (سپس بلاها را پشت سر هم بر آنها نازل كرديم: طوفان‌ و ملخ و آفت گياهى و قورباغه‌ها و خون را - كه نشانه‌هايى از هم جدا بودند- بر آنها فرستاديم؛ ولى باز بيدار نشدند، و تکبّر ورزيدند، و جمعيّت گنهكارى بودند.)
علامه طباطبایی در تفسیر المیزان می‌فرماید: كلمه طوفان به گفته راغب‌ به معناى هر حادثه‌اى است كه انسان را احاطه كند، و ليكن بيشتر متعارف شده كه در آب بسيار زياد استعمال شود. و در مجمع البحرین مى‌گويد: اين كلمه به معناى سيلى است كه زمين را در خود غرق كند، و اصل آن، ماده طوف است كه به معناى طواف و دور زدن مى‌باشد. (دیدگاه شیخ طبرسی در مجمع البیان:)


۱. اعراف/سوره۷، آیه۱۳۳.    
۲. راغب اصفهانی، حسین، المفردات، ط دارالقلم، ص۵۳۲.    
۳. طریحی، فخرالدین، مجمع البحرین، ت الحسینی، ج۵، ص۹۰.    
۴. مکارم شیرازی، ناصر، تفسیر نمونه، ج۶، ص۳۸۳.    
۵. اعراف/سوره۷، آیه۱۳۳.    
۶. مکارم شیرازی، ناصر، ترجمه قرآن، ص۱۶۶.    
۷. راغب اصفهانی، حسین، المفردات، ط دارالقلم، ص۵۳۲.    
۸. طریحی، فخرالدین، مجمع البحرین، ت الحسینی، ج۵، ص۹۰.    
۹. طباطبایی، سید محمدحسین، تفسیر المیزان، ترجمه محمدباقر موسوی، ج۸، ص۲۹۱.    
۱۰. طباطبایی، سید محمدحسین، تفسیر المیزان، ج۸، ص۲۲۷.    
۱۱. طبرسی، فضل بن حسن، تفسیر مجمع البیان، ترجمه محمد بیستونی، ج۱۰، ص۲۵.    
۱۲. طبرسی، فضل بن حسن، تفسیر مجمع البیان، ج۴، ص۷۲۰.    



مکارم شیرازی، ناصر، لغات در تفسیر نمونه، برگرفته از مقاله «طوفان»، ص۳۵۷.    


رده‌های این صفحه : لغات سوره اعراف | لغات قرآن




جعبه ابزار