طفل (مفردات‌قرآن)
ذخیره مقاله با فرمت پی دی اف
طِفْل (به کسر طاء و سکون فاء) از
واژگان قرآن کریم، به معنای بچه و جمع آن اطفال است که در چندین آیه از
آیات قرآن بکار رفته است.
طِفْل به معنای بچه است.
راغب اصفهانی می‌گوید: طفل تا وقتی گفته می‌شود که فرزند، بدنش نرم باشد.
در
مجمع البیان فرموده: «الطِّفْلُ: الصَّغِیرُ مِنَ النَّاسِ»
در
اقرب الموارد گوید: به کوچک هر چیز طفل گویند «هو یسعی لی فی اَطْفَالِ الحَوَائِجِ» یعنی او در حاجت‌های کوچک برای من تلاش می‌کند.
قاموس المحیط نیز معنی اولی آن‌را مثل اقرب الموارد گفته است.
(وَ نُقِرُّ فِی الْاَرْحامِ ما نَشاءُ اِلی اَجَلٍ مُسَمًّی ثُمَّ نُخْرِجُکُمْ طِفْلًا) (...و جنين‌هايى را كه بخواهيم تا مدّت معيّنى در رحم مادران نگاه مى‌داريم؛ و آنچه را بخواهيم ساقط مى‌كنيم؛ بعد شما را بصورت طفلى بيرون مى‌آوريم؛...)
طفل در واحد و جمع بکار می‌رود که آن
اسم جنس و در اصل
مصدر است در آیه
(اَوِ الطِّفْلِ الَّذِینَ لَمْ یَظْهَرُوا عَلی عَوْراتِ النِّساءِ) (...يا كودكانى كه از امور جنسى مربوط به زنان آگاه نيستند...)
و نیز در آیه فوق جمع بکار رفته است. بعضی در آیه اول «نخرج کل واحد منکم» گفته‌اند.
جمع آن اطفال است
(وَ اِذا بَلَغَ الْاَطْفالُ مِنْکُمُ الْحُلُمَ فَلْیَسْتَاْذِنُوا) (و هنگامى كه اطفال شما به حد بلوغ رسند بايد اجازه بگيرند،...)
در
النهایه گفته: طفل به معنی بچه است بر پسر و دختر و جمع اطلاق می‌شود.
این کلمه فقط در آیات فوق و
آیه ۶۷ غافر آمده است.
•
قرشی بنابی، علی‌اکبر، قاموس قرآن، برگرفته از مقاله «طفل»، ج۴، ص۲۲۶.
