• خواندن
  • نمایش تاریخچه
  • ویرایش
 

طرب (فقه)

ذخیره مقاله با فرمت پی دی اف


مقالات مرتبط: طرب (مفردات‌نهج‌البلاغه).

طَرَب، سبکی و نشاط ناشی از شدت اندوه یا خوشحالی می‌باشد.


از آن به مناسبت در باب تجارت در بحث غنا سخن گفته‌اند.

طرب عبارت است از سبکی و نشاطی که بر اثر شدت اندوه یا خوشحالی بر انسان عارض می‌شود.
[۱] کفایة الاحکام، ج۲، ص۷۵۰.    


فقها در معنای غنا اختلاف نظر دارند. برخی در تعریف آن، طرب‌آور بودن را قید کرده‌اند. بنابراین، غنا عبارت است از آوازی که شنونده را به طرب آورد. این قول به مشهور نسبت داده شده است.
[۲] رسالة فی تحریم الغناء، ج۱، ص۳۶.
[۳] رسالة فی الغناء، ج۱، ص۶۲۲.
[۴] جواهرالکلام، ج۲۲، ص۴۵.    


آیا مقصود از طرب‌آور بودن، طرب‌آور بودنِ بالفعل است یا طرب‌آور بودن شأنی و اقتضایی را نیز در برمی‌گیرد؛ بدین معنا که بدون وجود مانع طرب‌آور باشد؛ هرچند بالفعل به سبب وجود مانع طرب‌آور نیست؟ برخی گفته‌اند:مقصود اعم از طرب آور بودن بالفعل و شأنی و اقتضایی است.
[۵] کتاب المکاسب، ج۱، ص۲۹۱.


۱. ↑ کفایة الاحکام، ج۲، ص۷۵۰.    
۲. ↑ رسالة فی تحریم الغناء، ج۱، ص۳۶.
۳. ↑ رسالة فی الغناء، ج۱، ص۶۲۲.
۴. ↑ جواهرالکلام، ج۲۲، ص۴۵.    
۵. ↑ کتاب المکاسب، ج۱، ص۲۹۱.


فرهنگ فقه مطابق مذهب اهل بیت علیهم‌السلام، زیر نظر آیت‌الله محمود هاشمی‌شاهرودی، ج۵، ص۱۸۲، برگرفته از مقاله طرب.    


رده‌های این صفحه : غنا | فقه
جعبه ابزار