• خواندن
  • نمایش تاریخچه
  • ویرایش
 

صَوْمَعَه (مفردات‌قرآن)

ذخیره مقاله با فرمت پی دی اف



مقالات مرتبط: صوامع (لغات‌قرآن)، صومعه.


صَوْمَعَه (به فتح صاد، میم، عین و سکون واو) از واژگان قرآن کریم به معنای دیر است و آن بنایی بوده که راهبان نصاری در صحراها و کوه‌ها ساخته و در آن عزلت گزیده و عبادت می‌کردند.



صَوْمَعَه به معنای دیر است. صَوامِع جمع صومعه، دیر راهبان نصاری است که در صحراها و کوه‌ها ساخته و در آن عزلت گزیده و عبادت می‌کردند. در اسلام از آن نهی شده است. راغب اصفهانی می‌گوید: صومعه هر بنائی است که سقف آن به صورت گنبد پوشیده شود.


(وَ لَوْ لا دَفْعُ اللَّهِ النَّاسَ بَعْضَهُمْ بِبَعْضٍ لَهُدِّمَتْ‌ صَوامِعُ‌ وَ بِیَعٌ وَ صَلَواتٌ وَ مَساجِدُ یُذْکَرُ فِیهَا اسْمُ اللَّهِ) (..و اگر خداوند بعضى از مردم را به وسيله بعضى ديگر دفع نكند، ديرها، و معابد یهود و نصارى، و مساجدى كه نام خدا در آن بسيار برده مى‌شود، ويران مى‌گردد...)
این لفظ در قرآن فقط یک بار بکار رفته است.


۱. قرشی بنابی، علی‌اکبر، قاموس قرآن، ج۴، ص۱۵۳.    
۲. راغب اصفهانی، حسین، المفردات، ط دارالقلم، ج۱، ص۴۹۳.    
۳. طریحی، فخرالدین، مجمع البحرین، ت الحسینی، ج۴، ص۳۶۰.    
۴. راغب اصفهانی، حسین، المفردات، ط دارالقلم، ج۱، ص۴۹۳.    
۵. حج/سوره۲۲، آیه۴۰.    
۶. مکارم شیرازی، ناصر، ترجمه قرآن، ص۳۳۷.    



قرشی بنابی، علی‌اکبر، قاموس قرآن، برگرفته از مقاله «صومعه»، ج۴، ص۱۵۳.    






جعبه ابزار