شَتّان (مفردات‌نهج‌البلاغه)
ذخیره مقاله با فرمت پی دی اف
شَتّان (به فتح شین) یکی از مفردات
نهج البلاغه و
اسم فعل به معنای دور شد و به معنای بعد است.
حضرت علی (علیه‌السلام) درباره تفاوت میان عمل
خیر و
شر از این واژه استفاده نموده است.
شَتّان (به فتح شین) اسم فعل است به معنای دور شد و همچنین به معنای بعد نیز آمده است.
برخی از مواردی که در «نهج‌البلاغه» استفاده شده به شرح ذیل می‌باشد:
امام (صلوات‌الله‌علیه) در خصوص تفاوت میان عمل خیر و شر در
حکمت ۱۲۱ فرموده:
«شَتّانَ بَيْنَ عَمَلَيْنِ: عَمَل تَذْهَبُ لَذَّتُهُ وَ تَبْقَى تَبِعَتُهُ، وَ عَمَل تَذْهَبُ مَؤونَتُهُ وَ يَبْقَى أَجْرُهُ.» «ميان دو عمل فاصله زياد هست: عملى كه اذيتش می‌رود و عذابش مى‌ماند و عملى كه رنجش مى‌رود و اجرش باقى مى‌ماند.»
بزرگترین فرق ما بین اعمال خوب و بد همین است.
همچنین امام (صلوات‌الله‌علیه) در
خطبه شِقشِقیّه شعر
اعشی را نقل کرده و فرموده است:
| شَتّانَ ما یَوْمی عَلَی کورِها | | وَ یَوْمُ حَیّانَ أَخی جابِرِ |
| | |
«كه بس فرق است تا ديروزم امروز كنون مغموم و دى شادان و پيروز»
این واژه فقط دو بار در «نهج البلاغه» آمده است.
قرشی بنابی، علی‌اکبر، مفردات نهج البلاغه، برگرفته از مقاله «شتّان»، ج۲، ص۵۷۵.
