یکی از القاب حضرت مهدی (عجّل‌اللّه‌تعالی‌فرجه‌الشریف) «شرید»، به معنای آواره است. از آن‌جا که آن بزرگوار در دوران غیبت، منزلی معین، خاص و همیشگی ندارد، به این لقب خوانده شده است. اصبغ بن نباته گوید: از امیر مؤمنان (علیه‌السّلام) شنیدم که می‌فرمود: صاحب این امر، شرید (آواره)، طرید (رانده)، فرید (تک) و وحید (تنها) است.
