• خواندن
  • نمایش تاریخچه
  • ویرایش
 

سیدحسین مجمر زواره‌ای اردستانی اصفهانی

ذخیره مقاله با فرمت پی دی اف



سیدحسین مجمر زواره‌ای اردستانی اصفهانی، شاعر و ادیب توانای عهد قاجاریه می‌باشد.



سیّدحسین طباطبائی زوّاره‌ای اردستانی، متخلّص به «مَجمر» شاعر و ادیب توانای عهد قاجاریه، در سال ۱۱۹۰ق در زوّاره متولّد شد. چندی در اصفهان به تحصیل علم و ادب مشغول بوده و سپس به سیاحت در ایران و هند پرداخته و عاقبت به طهران رفته است. او به شغل تذهیب مشغول بوده و به واسطه میرزا عبدالوهاب نشاط اصفهانی به دربار فتحعلی‌شاه قاجار راه یافته و به لقب «مجتهد الشعراء» ملقّب گردید. در سرودن انواع نظم خصوصاً غزل و قصیده استاد بوده و قصیده او در مدح فتحعلی‌شاه مورد تحسین شاه قرار داشته است. گویند «مجمر» در اواخر عمر به سعایت بدخواهان به ولی نعمت خود «نشاط» ناسپاسی کرده و از در خصومت درآمده و مورد نفرین استاد قرار گرفته و در عنفوان جوانی در سن ۳۵سالگی در سال ۱۲۲۵ق وفات یافت و در قم مدفون شد.
ماده تاریخ فوت او را «طلعت اصفهانی» چنین سروده است:
تاریخ رحلتش را از عقل خواست «طلعت» ••••• گفتا بگو «جوان رفت سیّدحسین مَجمر»


از آثار اوست:
۱. «دیوان اشعار» حدود پنج هزار بیت که به طبع رسیده و نسخ خطی عدیده‌ای در کتابخانه‌های مختلف از آن وجود دارد. ۲. کتابی در «تتبّع گلستان سعدی»، ناتمام ۳. «مثنوی» در سیاق «تحفة العراقین» خاقانی.
این شعر از اوست:
گویم دلم از کمند تو خواهد رهید و تو ••••• خندان نگه به طرّه طرّار می‌کنی
صد جان به یک نگه نخری از هجوم خلق ••••• چندین زیان ز گرمی بازار می‌کنی
[۱] مفتون‌دنبلی، عبدالرزاق‌ بن‌ نجف‌قلی، تذکر نگارستان دارا، ج۱، ص۱۲۶-۱۲۷.
[۲] گروسی، قاضل‌خان، تذکره انجمن خاقان، ص۲۹۸.
[۳] رشحه اصفهانی، محمدباقر، تذکره منظوم رشحه، ص۶۲.
[۴] هدایت، رضاقلی بن محمد، مجمع الفصحاء، ج۵، ص۹۷۱-۹۷۲.
[۵] شیرازی، احمد بن ابوالحسن، تذکره حدیقة الشعراء، ج۳، ص۱۵۲۶-۱۵۲۷.
[۶] هدایت، رضاقلی بن محمد، تذکره ریاض العارفین، (چ سال ۱۳۴۴ش)، ص۵۱۷.
[۷] شیرازی، علی‌اکبر، تذکره دلگشا، ص۴۵۹-۴۶۰.
[۸] رضازاده شفق، تاریخ ادبیات ایران، ص۵۸۲-۵۸۳.
[۱۱] مهدوی، سیدمصلح‌الدین، دانشمندان و بزرگان اصفهان، ج۲، ص۹۹۵.
[۱۲] اعتضادالسلطنه، علی‌قلی بن فتح‌علی، اکسیر التّواریخ، ص۲۵۹.



۱. مفتون‌دنبلی، عبدالرزاق‌ بن‌ نجف‌قلی، تذکر نگارستان دارا، ج۱، ص۱۲۶-۱۲۷.
۲. گروسی، قاضل‌خان، تذکره انجمن خاقان، ص۲۹۸.
۳. رشحه اصفهانی، محمدباقر، تذکره منظوم رشحه، ص۶۲.
۴. هدایت، رضاقلی بن محمد، مجمع الفصحاء، ج۵، ص۹۷۱-۹۷۲.
۵. شیرازی، احمد بن ابوالحسن، تذکره حدیقة الشعراء، ج۳، ص۱۵۲۶-۱۵۲۷.
۶. هدایت، رضاقلی بن محمد، تذکره ریاض العارفین، (چ سال ۱۳۴۴ش)، ص۵۱۷.
۷. شیرازی، علی‌اکبر، تذکره دلگشا، ص۴۵۹-۴۶۰.
۸. رضازاده شفق، تاریخ ادبیات ایران، ص۵۸۲-۵۸۳.
۹. مدرس تبریزی، محمدعلی، ریحانة الادب، ج۵، ص۲۰۲-۲۰۳.    
۱۰. آقابزرگ تهرانی، محمدمحسن، الذریعه، ج۹، ص۹۶۶.    
۱۱. مهدوی، سیدمصلح‌الدین، دانشمندان و بزرگان اصفهان، ج۲، ص۹۹۵.
۱۲. اعتضادالسلطنه، علی‌قلی بن فتح‌علی، اکسیر التّواریخ، ص۲۵۹.



مهدوی، سیدمصلح‌الدین، اعلام اصفهان، ج۲، ص۸۱۴.    



جعبه ابزار