سیاحت
ذخیره مقاله با فرمت پی دی اف
سیاحت به معنی گردشگری است که از آن به مناسبت در باب
صلات یاد کرده‌اند.
سفر کردن به قصد سیاحت
جایز و با تحقق شرایط آن موجب
قصر نماز مى‌شود
لیکن کسى که جایى را به عنوان
وطن انتخاب نکرده و کارش گردشگرى است، نمازش تمام و روزه‌اش
صحیح است.
به عقیده امام خمینی جهت آن این است که از جمله اموری که در قصر خواندن برای مسافر معتبر است این است که سفر کردن، پیشه و
کار او نباشد، مثل
چهارپادار و
نامه‌رسان و
رانندگان و مانند این‌ها و
ملوان و کشتیبانی که خارج از کشتی منزل دارند و کار در کشتی را برای خود حرفه قرار داده‌اند ازاین‌قبیل می‌باشند. ولی اگر منزلشان خود کشتی باشد، از صنف قبلی هستند. و درهرحال بر همه این‌ها واجب است در سفری که کارشان است، نماز را تمام بخوانند.
و میزان آن است که سفر کردن به‌عنوان
شغل و کارش صدق کند.
و «از همین قبیل است جهانگردی که برای خود وطنی انتخاب نکرده و شغلش
گردش و
سیاحت است.»
و ممکن است، جهانگرد جزء صنف ششم باشد.
یعنی «کسانی که خانه‌به‌دوش هستند، مانند بعضی از بادیه‌نشین‌هایی که در بیابان‌ها می‌گردند و در محلی که
آب و گیاه و
چراگاه هست می‌مانند و جای معیّنی را انتخاب نمی‌کنند (و بعد از چندی به‌جای دیگر می‌روند) و ملوان‌ها و کشتیبان‌هایی که خانه‌شان در
کشتی است، ازاین‌قبیل می‌باشند.»
و درهرحال بر اینان (جهانگردانی که برای خود وطن انتخاب نکرده‌اند) تمام خواندن واجب است.
•
فرهنگ فقه مطابق مذهب اهل بیت، ج۴، ص۵۶۷. •
ساعدی، محمد، (مدرس حوزه و پژوهشگر) ،
موسسه تنظیم و نشر آثار امام خمینی
