سیح (مفردات‌نهج‌البلاغه)
ذخیره مقاله با فرمت پی دی اف
سَيْح (به فتح سین و سکون یاء) از
واژگان نهج‌البلاغه، به معنای جریان و سیر است. فقط یک مودر از این مادّه در
نهج‌البلاغه آمده است.
سَيْح به معنای جریان و سیر است.
در
صحاح آمده «سَاحَ الماءُ: جَرَى عَلَى وَجْهِ الْأَرْضِ- سَاحَ فِي الْأَرْضِ: ذَهَبَ»
موردی که در «نهج‌البلاغه» آمده است به شرح ذیل می‌باشد.
درباره زمان‌هاى
فتنه فرموده است:
«وَذلِكَ زَمَانٌ لاَ يَنْجُو فِيهِ إِلاَّ كُلُّ مٌؤْمِن نُوَمَة، إِنْ شَهِدَ لَمْ يُعْرَفْ، وَإِنْ غَابَ لَمْ يُفْتَقَدْ، أُولَئِكَ مَصَابِيحُ الْهُدَى، وَأَعْلاَمُ السُّرَى، لَيْسُوا بِالْمَسَايِيحِ، وَلاَ الْمَذَايِيعِ الْبُذُرِ.»«و آن زمانى است كه از
فتنه نجات نمى‌يابد مگر مؤمنانى كه بى نام و نشانند، اگر در حضور باشند شناخته نشوند و اگر غائب گردند، كسى سراغ آنها را نمى‌گيرد، آنها براى سير‌كنندگان در
شب ظلمانى جامعه‌ها چراغ‌هاى
هدایت و نشانه هاى روشنند؛ نه مفسده‌جو هستند و نه فتنه‌انگيز؛ نه در پى اشاعه (فحشايند) و نه مردمى
سفیه و لغوگو.»
(شرح های خطبه:
)
فقط یک مورد از این ماده در
نهج‌البلاغه آمده است.
•
قرشی بنابی، علی‌اکبر، مفردات نهج البلاغه، برگرفته از مقاله «سیح»، ج۱، ص۵۶۸.
