سُنَّت (لغات‌قرآن)
ذخیره مقاله با فرمت پی دی اف
سُنَّت:(سُنَّةَ اللَّهِ في الَّذينَ خَلَوْا) «سُنَّت» (به ضم سین و تشدید نون) به معنای طریقه، سیره و رویه است و جمع آن
سُنَن می‌باشد.
هرگاه گروه‌هاى خراب‌كار بی‌شرمى و توطئه را از
حد بگذرانند فرمان حمله عمومى به آن‌ها صادر مى‌شود
(سُنَّةَ اللَّهِ في الَّذينَ خَلَوْا مِنْ قَبْلُ) و چون اين حكم يک
سنت الهی است هرگز دگرگون نخواهد شد چرا كه براى سنت خداوند تبديل و تغييرى نمى‌يابى
(وَ لَنْ تَجِدَ لِسُنَّةِ اللَّهِ تَبْدِيلًا)اين تعبير در
حقیقت جدى بودن اين تهديد را مشخص مى‌كند كه بدانند مطلب كاملا قطعى و ريشه‌دار است و تغيير و تبديل در آن راه ندارد، يا بايد به اعمال ننگين خود پايان دهند و يا در انتظار چنين سرنوشت دردناكى باشند.
به موردی از کاربرد «سُنَّت» در
قرآن، اشاره می‌شود:
(سُنَّةَ اللَّهِ في الَّذينَ خَلَوْا مِن قَبْلُ وَ لَن تَجِدَ لِسُنَّةِ اللَّهِ تَبْديلًا) «اين سنّت
خداوند در اقوام پيشين است، و براى سنّت الهى هيچ گونه تغييرى نخواهى يافت.»
علامه طباطبایی در
تفسیر المیزان می‌فرمایند: كلمه سنة در جمله
(سُنَّةَ اللَّهِ في الَّذينَ خَلَوْا مِنْ قَبْلُ) اسمى است كه در جاى
مصدر به كار رفته، و در نتيجه مفعول مطلقى است براى فعل مقدر، و تقدير آن چنين است سن اللَّه ذلك سنة ، و مراد از(الَّذِينَ خَلَوْا مِنْ قَبْلُ) انبياى گذشته، و رسولان قبل از آن جناب است، به قرينه اين‌كه بعدش مى‌فرمايد:
(الَّذينَ يُبَلِّغونَ رِسالاتِ اللَّهِ) همان گذشتگانى كه رسالت‌هاى خدا را ابلاغ مى‌كردند.
•
شریعتمداری، جعفر، شرح و تفسیر لغات قرآن بر اساس تفسیر نمونه، برگرفته از مقاله «سنت»، ج۲، ص ۴۱۸.
