سُنَّت (مفردات‌نهج‌البلاغه)
ذخیره مقاله با فرمت پی دی اف
سُنَّت (به ضم سین و تشدید نون) از
واژگان نهج‌البلاغه، به معنای طریقه، سیره و رویه است.
جمع آن
سُنَن می‌باشد.
این کلمه به حدّ وفور در
نهج‌البلاغه یافت می‌شود.
سُنَّت به معنای طريقه و رويه است.
برخی از مواردی که در «نهج‌البلاغه» به کار رفته است، به شرح ذیل می‌باشد:
امیرالمومنین علی (علیه‌السلام) درباره سنت
رسول خدا (صلی‌الله‌علیه‌و‌آله) فرمود:
«وَ اقْتَدوا بِهَدْيِ نَبِيِّكُمْ فَإِنَّهُ أَفْضَلُ الْهَدْيِ، وَ اسْتَنّوا بِسُنَّتِهِ فَإِنَّها أهْدَى السُّنَنِ.» «به راه و
رسم پيامبرتان
اقتدا كنيد كه بهترين راه و رسم هاست. رفتارتان را با روش پيامبر (صلی‌الله‌علیه‌و‌آله) تطبيق دهيد كه هدايت كننده‌ترين روش هاست.»
استنان: عمل كردن به سنّت است.
درباره
انسان فرموده:
«فَماتَ في فِتْنَتِهِ ... دَهِمَتْهُ فَجَعاتُ الْمَنِيَّةِ في غُبَّرِ جِماحِهِ، وَ سَنَنِ مِراحِهِ.» يعنى «در فتنه‌اش از دنيا رفت، پيشامدهاى
مرگ او را در باقی‌مانده‌هاى سركشى و راه‌هاى تكبّرش احاطه كرد.»
«غبّر» جمع غابر به معنى باقى مانده، «جماح» سركشى، «سنن»: راه‌ها و طريقه‌هاست.
موارد زیادی از این ماده در
نهج‌البلاغه آمده است.
•
قرشی بنابی، علی‌اکبر، مفردات نهج البلاغه، برگرفته از مقاله «سنت»، ج۱، ص۵۵۷.
