سُرادِق (مفردات‌قرآن)
ذخیره مقاله با فرمت پی دی اف
سُرادِق (به ضم سین وکسر دال) از
واژگان قرآن کریم به معنای سراپرده و
خیمه است. این واژه تنها یکبار در
آیه ۲۹ سوره کهف آمده است.
سُرادِق به معنای سراپرده و خيمه است.
طبرسی گويد: آن خيمه‌ای است محيط به آنچه در آن است و گويند: سرادق چادری است كه به اطراف خيمه می‌كشند. در
نهج البلاغه نامه ۳۸ فرموده :
«فَضَرَبَ الْجَوْرُ سُرَادِقَهُ عَلَى الْبِرِّ وَ الْفَاجِرِ.» (در آن هنگام كه جور و ستم خيمه و سراپرده خود را بر نيک و بد افراشته بود.)
به نظر
راغب: آن فارسى
معرّب است و در كلام
عرب اسم مفردی كه حرف سوّم آن الف باشد و بعد از آن دو حرف آيد يافته نيست و گويند: خانه مسردق خانه‌ای است كه به شكل سراپرده باشد.
بنا بر اين می‌شود گفت كه سرادق معرّب سراپرده است. جمع آن سرادقات است.
(إِنَّا أَعْتَدْنا لِلظَّالِمِينَ ناراً أَحاطَ بِهِمْ سُرادِقُها ...) «براى
ستمکاران آتشى مهيّا كرده‌ايم كه سرا پرده‌اش آنها را در ميان گرفته است....»
در بعضى آيات آمده
(بَلى مَنْ كَسَبَ سَيِّئَةً وَ أَحاطَتْ بِهِ خَطِيئَتُهُ فَأُولئِكَ أَصْحابُ النَّارِ ...) (آرى، كسانى كه مرتكب گناه شوند، و آثار
گناه، سراسر وجودشان را بپوشاند، آنها اهل آتشند؛ و جاودانه در آن خواهند بود.)
بنا بر تجسّم عمل خطيئات مبدّل به
آتش گشته و خطا كار را در ميان گيرد.
سرادق فقط يک بار در قرآن آمده است.
قرشی بنایی، علی‌اکبر، قاموس قرآن، برگرفته از مقاله «سرداق»، ج۳، ص۲۵۲.
